Toon bijdragen
Deze sectie stelt je in staat om alle bijdragen van dit lid te bekijken. Je kunt alleen de bijdragen zien waar je op dit moment toegang toe hebt.
Nog bedankt voor het reageren!!
Onze zoon nu 10 en bijna twee jaar op drumles vind zijn lessen geweldig, samen met de meester spelen op het akoestische drumstel.
Leg hem een notenbalk voor zijn neus en hij speelt het met veel plezier.
Thuis oefenen is ander verhaal, dat doet hij echt niet dagelijks uit zichzelf, ten eerste is dat zonder de meester ten tweede vind hij het elektronisch drumstel minder prettig spelen.
Het voelt anders, klinkt anders en zijn compacte model kan niet van opstelling veranderen waardoor sommige dingen slecht te spelen zijn.
HIj wil dus graag een akoestisch drumstel en die gaat er ook wel komen maar dan verwacht ik nog steeds niet dat hij ineens dagelijks erachter kruipt.
Ze moeten al zoveel op school en dan is er nog huiswerk, sport en muziek.... snap best dat ze dan liever lekker gamen, spelen of vervelen.
Hier moet hij verplicht een keer in de week oefenen en verder...zoekt hij het maar uit.... De ene keer doet hij dan niks en de andere keer (laatst mannenharten ingestudeerd vond hij erg leuk meespelen) heeft hij wel uit zichzelf veel gespeeld.
Zij leraar is tevreden over hem in de lessen, hij pikt het gelukkig snel op, wij vinden het leuk klinken en belangrijkst hij heeft er veel lol in en kan zijn energie erin kwijt.
Zegt nu dat hij tot zijn 30 wel op les blijft dus lekker laten zo.
Van druk krijgen ze vaak alleen meer weerstand dus lekker laten lessen en misschien komt de rest nog.
We luisteren veel naar muziek en praten erover. ..... gelukkig voor Bas is het deze week voornamelijk herhaling van de eerdere stof.
Ten eerste wil ik zeggen dat ik het goed vind dat je je openstelt voor feedback en dan je niet je hakken in het zand zet. Ik durf wel te zeggen dat onze adviezen stuk voor stuk goed bedoeld zijn en vind dat je ze positief oppakt, afgaande op je reacties.
Kortom: probeer het zo in te richten dat het zo leuk mogelijk is voor Bas. Dat is toch ook de hele reden dat wij muziek maken? Dan komt resultaat vanzelf wel. Dat is veel beter dan inzetten op resultaat en langzamerhand een hekel ontwikkelen aan drummen. Dat laatste schiet natuurlijk ieder doel voorbij.
Jeuzes Willem. Das pas een stukje tekst zeg. +1!
Ik denk niet dat het gebeuren op school de oorzaak is, maar eerder dat dit een symptoon is.
Ik lees in je verhaal nog een paar symptomen, zo zeg je dat hij best euforisch als hij goede reacties krijgt op filmpjes,maar aan de andere kant wegloopt voor uitdagingen. Je zegt dat hij eigenlijk hoopt dat de leraar niet oplet als hij zijn oefeningen moet voorspelen. Daarnaast wil hij echt niet luisteren naar opmerkingen van jou en is diep geraakt als iemand anders zegt dat hij of zij beter is. Dat alles samen duidt voor mij op onzekerheid, faalangstig wil ik het nog niet noemen, maar wel iets in die geest.
Het zou me ook niets verbazen als hij een iets duidelijker doel nodig heeft, bijvoorbeeld door duidelijkheid te geven waarom een bepaalde oefening van belang is ..dus bijv 'deze 16e noten heb je nodig voor de fill in liedje zus en zo' . Misschien is dat ook de rede dat hij niet zomaar op ontdekkingsreis gaat op het drumstel.
Verder is het van belang dat jij nooit meer zegt dat hij geen goede drummer kan worden als hij niet oefent, je mag wel zeggen dat hij beter wordt als hij oefent. Ga hem ook niet meer voorzien van tips, laat dat aan de docent.
Als laatste, het absoluut niet waar dat als hij niet oefent hij achteruit gaat..de drumlessen an sich kunnen er prima voor zorgen dat hij wel vooruit gaat, alleen zie je dat niet zo snel..hij is pas 8 en soms duurt het gewoon even dat het kwartje valt. Ik heb in mijn carriere als docent al vaker meegemaakt dat ik een beetje de hoop had opgegeven dat het met een leerling wat zou gaan worden..en dan opeens na 2/3 jaar vallen alle stukjes op de plek en gaan ze als een raket. En dan blijkt ook dat ondanks dat ze niet tot zeer weinig hebben geoefend er wel degelijk heel veel is opgepikt van de lessen in de afgelopen tijd.
Bedenk voor nu dat zolang hij aangeeft dat hij dolgraag naar de drumlessen wil, hij ook echt wil drummen.
Als laatste, van wat ik zie op de filmpjes is het dik voor mekaar hoor gezien het aantal lessen en leeftijd
dankjewel namens Bas!
Mag ik heel voorzichtig vragen hoe geinteresseerd betreffende docent is?
Veel succes Vincent!
Is ie nog te jong voor het drum-forum denk je?
In ieder geval bedankt!mijn advies, geef het tijd. Niet dwingen te spelen want ik zag net wat over omgekeerde psychologie.
wat zou jij doen op zo'n leeftijd als je ouders zeggen dat je iets moet doen? Juist het niet doen.
Als de drive om te oefenen er niet is, dan houdt het op. Wellicht helpt het om te zoeken naar de genre die hij leuk vind, als je iets leuk vindt komt die motivatie er misschien wel. En anders, over een paar jaar weer proberen
Wat betreft het gebeuren op school, tja, daar ligt een schone taak voor de school lijkt mij. Even de juf/ meester er op attenderen, die lijkt mij de eerste linie om het op te lossen.
Dat een dergelijke situatie leidt tot meer oefenen, lijkt mij eerder op de lange termijn tegen je te werken. Als op een gegeven moment de negatieve situatie zich oplost, jouw zoon is beter dan die andere, dan verdwijnt de noodzaak van oefenen weer...
Afijn, deze amateur psycholoog heeft z'n zegje gedaan
Ik wens je veel succes en wijsheid toe in deze situatie.
Qua 'pushen' zou ik zogezegd niet verder gaan dan af en toe eens vragen "Joh, hoe gaat het eigenlijk met het drummen?". Ik was op die leeftijd niet anders dan nu, als er 'je moet' in een zin mijn kant op kwam (en komt) dan gaan automatisch mijn hakken het zand in, in het kader van "Ik moet ademen, drinken en eten. De rest is optioneel".
Als je merkt dat de 'strijd' op school hem aanspoort om de energie daaruit op zijn drumstel te 'botvieren' en je merkt dat het niet uit de klauwen loopt zou ik het voorlopig op zijn beloop laten. Een beetje eelt op de soms nog oh zo tere kinderzieltjes kan m.i. geen kwaad. Ben zelf ook wel eens gepest, en ja, op dat moment was dat rot, maar je leert er ook van voor jezelf opkomen. Toch geen onhandig stukje vaardigheid dacht ik zo.
Daarbij herinner ik me dat het meestal averechts werkte als ouders zich er in mengden 'Oh, dus je kunt het niet alleen af, hebt he papa/mama er bij nodig?' maakt het zeker niet gemakkelijker.
Ik zou dan eerder bij zijn leraar (m/v) aangeven wat er gebeurd is en vragen of die het de komende tijd in de gaten houdt en het laat weten als het te gortig wordt.
In dat geval is het denk ik ook slim om te blijven polsen wat betreft de klasgenootjes die hem daar mee klieren. Een minderwaardigheidscomplex oplopen is ook niet alles namelijk, en dat gaat vlot op zo'n leeftijd!
Hoi Vincent,
Klinkt heel herkenbaar, ik had zelf als klein jochie namelijk ook nooit/weinig zin om thuis verplicht te oefenen. Ik dacht altijd bij mezelf: "als het op les al goed ging, waarom zou ik dan thuis nog oefenen?"
Daar kwam mijn leraar ook achter en de oplossing was toen dood eenvoudig: op les deden we een bepaald aantal oefeningen van een pagina en als die dan goed gingen moest ik thuis zelf de rest van de oefeningen uitvogelen voor de volgende les. Soms had mijn leraar dan die oefeningen al wel voorgespeeld op een bandje en soms moest ik het gewoon zelf uitdokteren. Beide methodes werkten voor mij in ieder geval prima.
Ook hebben mijn ouders mij nooit gedwongen om verplicht dagelijks te oefenen, ze vroegen wel eens of ik niet wat wilde drummen als ik me zat te "vervelen", maar ze hebben me nooit gedwongen om de oefeningen voor de volgende week door te nemen, ze vonden het mijn verantwoordelijkheid dat ik die oefeningen wel of niet deed. Deed ik ze niet, dan leerde ik de les er op natuurlijk minder nieuwe dingen.
Ik zou zeggen laat je kind vooral een kind zijn, en dwing hem zeker niet tot dagelijks oefenen, en geef hem ook tijd om zijn instrument te ontdekken. Dat mocht ik ook, uren lang heb ik als klein mannetje maar aangeklooid op mijn drumstel daarbij totaal niet nadenkend over de verplichte oefeningen. Beetje wild om me heen meppen, maar daar door wel de klanken ontdekken die een drumstel rijk is.
Vergelijk het maar met tekenen, je kindje ontdekt ook spelender wijs zijn doos met kleurpotloden, eerst gaan er allerlei kleuren in krassen door elkaar op papier, maar na verloop van tijd ontstaat er vanzelf een herkenbare tekening.
ik hoop dat je wat aan dit antwoord hebt.
Volledig mee eens! +1
Als aanvulling: mijn ouders gaven altijd aan dat ik het zelf moest willen. Als ik op gegeven moment een hobby niet deed, dreigden ze met stoppen van de hobby. Als ik dan protesteerde, bleek het voor hun dat ik niet wilde stoppen! (soort van omgekeerde psychologie) Als je zoon in zo'n geval zou zeggen van"mhewh.. prima" weet je in ieder geval waar je aan toe bent.
.....Neem hem eens mee naar een concert! Andere drummers live zien triggert misschien wat motivatie. Zo werkte het voor mij in ieder geval
Zoek naar wat hij wel leuk vindt:
Samen muziek maken?
Zoek fijne muziek om mee te drummen, je leert ook als niet precies de oefeningen doet..
Is er een uitdaging: 'ik wil met dit of dat kunnen'?
etc etc
Ja.. ik zou het echt omdraaien.
Om 16:00 drummen wordt een tijdzone. (ik mocht tussen 12:00 - 19:00 drummen(max een uur( *-* )))
Als je iets tegen een kind zegt dat iets niet mag... (of een max aangeven) gaan ze t juist doen!
er is verandering aan de hemel .... Basje begon net te huilen toen we gewoon relaxed aan het praten waren over drummen in het algemeen dat er een kind in de klas zit die al veel langer met drummen bezig is en Bas enigszins steeds aan het treiteren is dat hij toch beter is en dan bemoeien de andere kinderen in de klas zich er ook mee dat Bas de slechtere is..... Dit voelt dan zo vervelend dat de lol er vanaf gaat. Bas denkt dan dat hij toch nooit beter kan worden. Nou, als hij dat wil kan het echt wel. Maar dat moet hij wel zelf doen ...... 