Ontbreken motivatie om te oefenen - kind 8 jaar

[Vincent Volmer]

Hallo, bedankt voor het lezen

Onze zoon van 8 (bijna 9) wil heel graag leren drummen. Hij wil het heel graag kunnen zeg maar...

Naar muziekles gaan doet hij graag maar oefenen liever helemaal niet. Hij vindt het gewoon niet leuk omdat hij het nog niet goed genoeg kan. Ondertussen heeft hij 20 lessen gehad en heb ik met hem al meerdere gesprekken en discussies gehad over dat hij zonder oefenen geen goede drummer zal worden.

Een hele tijd terug wilde hij keyboard spelen en dit liep ook vast bij het oefenen. Oefenen werd een straf en dan werkt het gewoon niet. Daar hebben wij toegegeven en is hij gestopt met de lessen.

Na ruim een jaar weer een nieuwe poging: DRUMMEN! dat moest het worden.....

Met drummen lijkt het weer dezelfde kant op te gaan met oefenen maar omdat dit bij alle nieuwe 'dingen' zo gaat (het blijft een kind), gaan we nu niet toegeven. We hopen op het moment dat het al oude "kwartje" gaat vallen en hij ook het oefenen leuk gaat vinden. Uit zichzelf oefenen doet hij niet en ook lekker mee drummen op muziek ook nauwelijks.

En ja, ik ben aardig muzikaal en weet wat oefenen is en wat je ermee kunt bereiken. Daardoor verlang ik dat ook van hem. Wellicht teveel? Als het niet lukt ondanks het oefenen dan is dat helemaal niet erg. Dat het niet lukt omdat hij niet oefent natuurlijk wel.

Tot zover mijn 'geklaag'. Nu de concrete vraag: in hoe verre kun/moet je een kind van 8 jaar (bijna 9) dwingen om te oefenen en wat is daarin redelijk. Hoe kun je hem motiveren? Ik zet af en toe een filmpje van hem op Facebook en dan krijgt hij lovende reacties. Echter daarna vindt hij dat hij de top bereikt heeft en wil dan een tijdje nagenoeg niet meer oefenen. Want iedereen vindt het toch geweldig?!

Samen oefenen werkt af en toe maar in de meeste gevallen negeert hij mijn opmerkingen en zorgt ervoor dat hij het niet hoort door op de trommels te slaan, of andere dingen te gaan doen.

Hij heeft aanleg en het zou erg jammer zijn als hij er niet mee door zou gaan (is geen garantie voor de toekomst uiteraard). Hij krijgt wekelijks 1 op 1 les van 20 minuten. Oefenen moet hij dagelijks om 16:00 uur.... 20 tot 30 minuten vind ik redelijk of 15 minuten intensief. Hij vindt zelf dat hij in 5 minuten al klaar is

Mijn muzikale CV:
- 10 jaar bagpipe, daarna 3 jaar schots slagwerk (snare) [helaas om medische redenen moeten stoppen]
- Klassiek gitaar

Alvast bedankt voor jullie reacties of kritiek

Vincent Volmer

[Vincent Volmer]

nog even een aantal filmpjes:

Opendag muziekschool 7 september 2013 (eerste keer achter drumstel)


1e drumsolo 9 november 2013


2de drumsolo 28 december 2013

[jozwf]

Hoi Vincent,

Klinkt heel herkenbaar, ik had zelf als klein jochie  namelijk ook nooit/weinig zin om thuis verplicht te oefenen. Ik dacht altijd bij mezelf: "als het op les al goed ging, waarom zou ik dan thuis nog oefenen?"

Daar kwam mijn leraar ook achter en de oplossing was toen dood eenvoudig: op les deden we een bepaald aantal oefeningen van een pagina en als die dan goed gingen moest ik thuis zelf de rest van de oefeningen uitvogelen voor de volgende les. Soms had mijn leraar dan die oefeningen al wel voorgespeeld op een bandje en soms moest ik het gewoon zelf uitdokteren. Beide methodes werkten voor mij in ieder geval prima.

Ook hebben mijn ouders mij nooit gedwongen om verplicht dagelijks te oefenen, ze vroegen wel eens of ik niet wat wilde drummen als ik me zat te "vervelen", maar ze hebben me nooit gedwongen om de oefeningen voor de volgende week door te nemen, ze vonden het mijn verantwoordelijkheid dat ik die oefeningen wel of niet deed. Deed ik ze niet, dan leerde ik de les er op natuurlijk minder nieuwe dingen.

Ik zou zeggen laat je kind vooral een kind zijn, en dwing hem zeker niet tot dagelijks oefenen, en geef hem ook tijd om zijn instrument te ontdekken. Dat mocht ik ook, uren lang heb ik als klein mannetje maar aangeklooid op mijn drumstel daarbij totaal niet nadenkend over de verplichte oefeningen. Beetje wild om me heen meppen, maar daar door wel de klanken ontdekken die een drumstel rijk is.

Vergelijk het maar met tekenen, je kindje ontdekt ook spelender wijs zijn doos met kleurpotloden, eerst gaan er allerlei kleuren in krassen door elkaar op papier, maar na verloop van tijd ontstaat er vanzelf een herkenbare tekening.

ik hoop dat je wat aan dit antwoord hebt.

[Machiel]

Volledig mee eens! +1

Als aanvulling: mijn ouders gaven altijd aan dat ik het zelf moest willen. Als ik op gegeven moment een hobby niet deed, dreigden ze met stoppen van de hobby. Als ik dan protesteerde, bleek het voor hun dat ik niet wilde stoppen! (soort van omgekeerde psychologie) Als je zoon in zo'n geval zou zeggen van"mhewh.. prima" weet je in ieder geval waar je aan toe bent.

[Rick]

Neem hem eens mee naar een concert! Andere drummers live zien triggert misschien wat motivatie. Zo werkte het voor mij in ieder geval 

[Hoefnix]

Zoek naar wat hij wel leuk vindt:
Samen muziek maken?
Zoek fijne muziek om mee te drummen, je leert ook als niet precies de oefeningen doet..
Is er een uitdaging: 'ik wil met dit of dat kunnen'?
etc etc

[Machiel]

Ja.. ik zou het echt omdraaien.
Om 16:00 drummen wordt een tijdzone. (ik mocht tussen 12:00 - 19:00 drummen(max een uur( *-* )))
Als je iets tegen een kind zegt dat iets niet mag... (of een max aangeven) gaan ze t juist doen!

[Rexelic]

Misschien werkt het wel om guitar hero te spelen.
Begint heel gemakkelijk maar je speelt toch hele nummers mee.
Dat is voor mij de trigger geweest om te gaan drummen

[Machiel]

^slechtste idee ooit.

[Vincent Volmer]

Hartelijk bedankt voor jullie reacties!!

Hoi Vincent,

Klinkt heel herkenbaar, ik had zelf als klein jochie  namelijk ook nooit/weinig zin om thuis verplicht te oefenen. Ik dacht altijd bij mezelf: "als het op les al goed ging, waarom zou ik dan thuis nog oefenen?"

Daar kwam mijn leraar ook achter en de oplossing was toen dood eenvoudig: op les deden we een bepaald aantal oefeningen van een pagina en als die dan goed gingen moest ik thuis zelf de rest van de oefeningen uitvogelen voor de volgende les. Soms had mijn leraar dan die oefeningen al wel voorgespeeld op een bandje en soms moest ik het gewoon zelf uitdokteren. Beide methodes werkten voor mij in ieder geval prima.

Dat is heel herkenbaar. Bas (mijn zoon) is veel sneller dan een kindje dat ongeveer gelijk met hem is begonnen. Hierdoor vindt de drumleraar het lastig om kritisch te zijn. En Bas denkt dan ook: " De leraar vindt het goed dus dan is het dat ook!" ... en dan is alles wat zijn vader zegt onzinnig

Bas krijgt ook geregeld 'uitdagingen' mee naar huis maar dan doet hij het lekker snel en zonder te tellen en hij hoop er dan op dat de drumleraar bij het voorspelen op de telefoon zit te kijken en het dan wel OK vindt.

Ook hebben mijn ouders mij nooit gedwongen om verplicht dagelijks te oefenen, ze vroegen wel eens of ik niet wat wilde drummen als ik me zat te "vervelen", maar ze hebben me nooit gedwongen om de oefeningen voor de volgende week door te nemen, ze vonden het mijn verantwoordelijkheid dat ik die oefeningen wel of niet deed. Deed ik ze niet, dan leerde ik de les er op natuurlijk minder nieuwe dingen.

Heb je gelijk in. Het is alleen bij ons zo dat wij eigenlijk niet wilden dat Bas op drumles ging in verband met de eerdere ervaring (keyboard) maar Bas beweerde hoog en laag dat hij het nu wel ging doen. En dat is ook mede de reden dat we er nu wat meer druk achter willen zetten. Probleem is alleen dat het leuk moet blijven en niet een dwangmatig ding wordt.

Ik zou zeggen laat je kind vooral een kind zijn, en dwing hem zeker niet tot dagelijks oefenen, en geef hem ook tijd om zijn instrument te ontdekken. Dat mocht ik ook, uren lang heb ik als klein mannetje maar aangeklooid op mijn drumstel daarbij totaal niet nadenkend over de verplichte oefeningen. Beetje wild om me heen meppen, maar daar door wel de klanken ontdekken die een drumstel rijk is.

Vergelijk het maar met tekenen, je kindje ontdekt ook spelender wijs zijn doos met kleurpotloden, eerst gaan er allerlei kleuren in krassen door elkaar op papier, maar na verloop van tijd ontstaat er vanzelf een herkenbare tekening.

ik hoop dat je wat aan dit antwoord hebt.

Ik heb zeker wat aan jouw antwoord! Wat ik van Bas alleen niet snap is dat hij het drumstel juist NIET gaat ontdekken. Een beetje free stylen is er niet bij. Mee drummen op muziek of maar wat aan zitten te klooien is er ook niet bij. Dus het even met rust laten zal resulteren in totaal niet oefenen en dan gaat het tijdens drumles ook slechter/langzamer waardoor het voor ons ook meer geld gaat kosten en dat speelt voor ons ook een beetje mee

Volledig mee eens! +1

Als aanvulling: mijn ouders gaven altijd aan dat ik het zelf moest willen. Als ik op gegeven moment een hobby niet deed, dreigden ze met stoppen van de hobby. Als ik dan protesteerde, bleek het voor hun dat ik niet wilde stoppen! (soort van omgekeerde psychologie) Als je zoon in zo'n geval zou zeggen van"mhewh.. prima" weet je in ieder geval waar je aan toe bent.

Ohja..... als we dreigen om Bas van drum les af te halen dan staat de wereld op zijn kop! Hij wil het zo graag kunnen.... .....

Neem hem eens mee naar een concert! Andere drummers live zien triggert misschien wat motivatie. Zo werkte het voor mij in ieder geval 

Is een goed idee! We laten wel vaak filmpjes op youtube zien maar het live beleven is denk ik nog een stuk beter!

Zoek naar wat hij wel leuk vindt:
Samen muziek maken?
Zoek fijne muziek om mee te drummen, je leert ook als niet precies de oefeningen doet..
Is er een uitdaging: 'ik wil met dit of dat kunnen'?
etc etc

Samen spelen met mij wil hij niet echt.... en een uitdaging of duidelijk doel heeft hij niet. Hij wil het kunnen, dat wel maar er liever niets voor doen. Iedere uitdaging schuift hij aan de kant. Neemt het niet aan, pakt het niet op. .....

Ja.. ik zou het echt omdraaien.
Om 16:00 drummen wordt een tijdzone. (ik mocht tussen 12:00 - 19:00 drummen(max een uur( *-* )))
Als je iets tegen een kind zegt dat iets niet mag... (of een max aangeven) gaan ze t juist doen!

Hij mag de hele dag omdat het een elektrisch drumstel is.... maar omdat er niets gebeurde hebben we juist een vast tijdstip aangegeven.

Maar....  er is verandering aan de hemel  .... Basje begon net te huilen toen we gewoon relaxed aan het praten waren over drummen in het algemeen dat er een kind in de klas zit die al veel langer met drummen bezig is en Bas enigszins steeds aan het treiteren is dat hij toch beter is en dan bemoeien de andere kinderen in de klas zich er ook mee dat Bas de slechtere is..... Dit voelt dan zo vervelend dat de lol er vanaf gaat. Bas denkt dan dat hij toch nooit beter kan worden. Nou, als hij dat wil kan het echt wel. Maar dat moet hij wel zelf doen ......

Na even op hem ingepraat te hebben is hij nu al heel druk aan het oefenen en is ineens heel productief.... we zullen zien hoe het gaat. Het kan een korte opleving zijn.

We zullen er in ieder geval wat minder druk op gaan zetten. Misschien helpt dat ook en inderdaad het ook eens live laten voelen.

Bedankt in ieder geval voor jullie reacties!! Fijn dat dit zo kan!

Groet, Vincent

[NathanR]

In dat geval is het denk ik ook slim om te blijven polsen wat betreft de klasgenootjes die hem daar mee klieren. Een minderwaardigheidscomplex oplopen is ook niet alles namelijk, en dat gaat vlot op zo'n leeftijd!

[Vincent Volmer]

In dat geval is het denk ik ook slim om te blijven polsen wat betreft de klasgenootjes die hem daar mee klieren. Een minderwaardigheidscomplex oplopen is ook niet alles namelijk, en dat gaat vlot op zo'n leeftijd!

Gaan we zeker in de gaten houden! En anders even een gesprekje met de ouders.

[FoREVer]

Ik kan me er ook in vinden, in het begin is het helemaal tof en dan na een tijdje denk je wil ik dit wel?
Bassist waarmee ik samen heb gespeeld zei ooit "elke muzikant heeft het gehad ik noem het een momentje waar je er door zit maar daarna beleef je er meer plezier in als tevoren"

mijn advies, geef het tijd. Niet dwingen te spelen want ik zag net wat over omgekeerde psychologie.
wat zou jij doen op zo'n leeftijd als je ouders zeggen dat je iets moet doen? Juist het niet doen.

[Machiel]

Veel succes Vincent!
Is ie nog te jong voor het drum-forum denk je? 

[grohllebol]

Hallo, bedankt voor het lezen

Onze zoon van 8 (bijna 9) wil heel graag leren drummen. Hij wil het heel graag kunnen zeg maar...

Naar muziekles gaan doet hij graag maar oefenen liever helemaal niet. Hij vindt het gewoon niet leuk omdat hij het nog niet goed genoeg kan. Ondertussen heeft hij 20 lessen gehad en heb ik met hem al meerdere gesprekken en discussies gehad over dat hij zonder oefenen geen goede drummer zal worden.
Vincent Volmer

Mijn zoon, inmiddels 11, maar indertijd 9, had duidelijk aanleg en talent voor *ahem* gitaar spelen.
Echter, Bas oefende nauwelijks. Als we hem 15 minuten aan het oefenen kregen was het veel zeg maar, en de gitaar werd na 15 min en 1 seconde weer de tas in gefrot.
Van alles geprobeerd, belonen, beetje pushen, en uiteindelijk hebben we gewoon gezegd, joh, als je niet wilt, stop er dan maar mee.
Naast gebrek aan motivatie, was ook wel de muziekkeuze die niet helemaal aansloot. Echter, toen we een half jaar later bij een andere leraar waren wezen kijken die Bas wel modernere nummers wilde leren, kwam het uiteindelijk toch weer neer op: oefenen om beter te worden. En toen hebben we ook afgezien van verder gaan met gitaar.

Bij mijn dochter is inmiddels de muziek virus ook toegeslagen, de harp, maar waar Bas afhaakt, zet zij wel door.

Als de drive om te oefenen er niet is, dan houdt het op. Wellicht helpt het om te zoeken naar de genre die hij leuk vind, als je iets leuk vindt komt die motivatie er misschien wel. En anders, over een paar jaar weer proberen

Wat betreft het gebeuren op school, tja, daar ligt een schone taak voor de school lijkt mij. Even de juf/ meester er op attenderen, die lijkt mij de eerste linie om het op te lossen.
Dat een dergelijke situatie leidt tot meer oefenen, lijkt mij eerder op de lange termijn tegen je te werken. Als op een gegeven moment de negatieve situatie zich oplost, jouw zoon is beter dan die andere, dan verdwijnt de noodzaak van oefenen weer...

Afijn, deze amateur psycholoog heeft z'n zegje gedaan

Ik wens je veel succes en wijsheid toe in deze situatie.

[Nlz]

Qua 'pushen' zou ik zogezegd niet verder gaan dan af en toe eens vragen "Joh, hoe gaat het eigenlijk met het drummen?". Ik was op die leeftijd niet anders dan nu, als er 'je moet' in een zin mijn kant op kwam (en komt) dan gaan automatisch mijn hakken het zand in, in het kader van "Ik moet ademen, drinken en eten. De rest is optioneel".

Als je merkt dat de 'strijd' op school hem aanspoort om de energie daaruit op zijn drumstel te 'botvieren' en je merkt dat het niet uit de klauwen loopt zou ik het voorlopig op zijn beloop laten. Een beetje eelt op de soms nog oh zo tere kinderzieltjes kan m.i. geen kwaad. Ben zelf ook wel eens gepest, en ja, op dat moment was dat rot, maar je leert er ook van voor jezelf opkomen. Toch geen onhandig stukje vaardigheid dacht ik zo.
Daarbij herinner ik me dat het meestal averechts werkte als ouders zich er in mengden 'Oh, dus je kunt het niet alleen af, hebt he papa/mama er bij nodig?' maakt het zeker niet gemakkelijker.
Ik zou dan eerder bij zijn leraar (m/v) aangeven wat er gebeurd is en vragen of die het de komende tijd in de gaten houdt en het laat weten als het te gortig wordt.

Ik heb het overigens met vrijwel al mijn hobby's, ik begin vol enthousiasme, dan wordt dat even wat minder, en de ene hobby overleeft dat dipje wel, en de andere niet. So be it.

[Nijlpaard]

Qua 'pushen' zou ik zogezegd niet verder gaan dan af en toe eens vragen "Joh, hoe gaat het eigenlijk met het drummen?". Ik was op die leeftijd niet anders dan nu, als er 'je moet' in een zin mijn kant op kwam (en komt) dan gaan automatisch mijn hakken het zand in, in het kader van "Ik moet ademen, drinken en eten. De rest is optioneel".

Volgens mij moeten daar nog 2 dingen bij, dat eten en drinken moet er ook nog een keer weer uit...............

[Vincent Volmer]

Veel succes Vincent!
Is ie nog te jong voor het drum-forum denk je? 

haha.. ja denk het wel In ieder geval bedankt!

mijn advies, geef het tijd. Niet dwingen te spelen want ik zag net wat over omgekeerde psychologie.
wat zou jij doen op zo'n leeftijd als je ouders zeggen dat je iets moet doen? Juist het niet doen.

De 'dwang' komt mede door zijn aandringen dat hij dit echt wilde. Ook dat zal hij moeten leren. En natuurlijk is dit 'kind eigen' maar het is ook een beetje zijn karakter lijkt wel

Als de drive om te oefenen er niet is, dan houdt het op. Wellicht helpt het om te zoeken naar de genre die hij leuk vind, als je iets leuk vindt komt die motivatie er misschien wel. En anders, over een paar jaar weer proberen

Hij ziet zichzelf inderdaad als volleerd drummer van alles spelen. Om dat te kunnen moet er wel eerst iets gebeuren. Dat slaat hij liever over. Een echt uitgesproken smaak heeft hij nog niet. Misschien moet hij dat ook nog eerst ontwikkelen. Wel vindt hij een aantal nummers mooi maar zijn niet echt 'hoogstandjes'

Wat betreft het gebeuren op school, tja, daar ligt een schone taak voor de school lijkt mij. Even de juf/ meester er op attenderen, die lijkt mij de eerste linie om het op te lossen.
Dat een dergelijke situatie leidt tot meer oefenen, lijkt mij eerder op de lange termijn tegen je te werken. Als op een gegeven moment de negatieve situatie zich oplost, jouw zoon is beter dan die andere, dan verdwijnt de noodzaak van oefenen weer...

Het moet ook zeker niet het doel zijn om beter te worden dan een ander. Hij hoeft niet de beste te zijn als hij er maar lol in heeft. Het is zeker geen wedstrijd maar de negatieve energie op school kan hij wel gebruiken en zich er 'even in bijten' om te laten zien dat hij het wel degelijk kan! Waardoor hij uiteindelijk beter gaat drummen en het dus ook leuker gaat vinden. Hoop ik dan maar

Afijn, deze amateur psycholoog heeft z'n zegje gedaan

Ik wens je veel succes en wijsheid toe in deze situatie. 

Dankjewel!!

Qua 'pushen' zou ik zogezegd niet verder gaan dan af en toe eens vragen "Joh, hoe gaat het eigenlijk met het drummen?". Ik was op die leeftijd niet anders dan nu, als er 'je moet' in een zin mijn kant op kwam (en komt) dan gaan automatisch mijn hakken het zand in, in het kader van "Ik moet ademen, drinken en eten. De rest is optioneel".

Als je merkt dat de 'strijd' op school hem aanspoort om de energie daaruit op zijn drumstel te 'botvieren' en je merkt dat het niet uit de klauwen loopt zou ik het voorlopig op zijn beloop laten. Een beetje eelt op de soms nog oh zo tere kinderzieltjes kan m.i. geen kwaad. Ben zelf ook wel eens gepest, en ja, op dat moment was dat rot, maar je leert er ook van voor jezelf opkomen. Toch geen onhandig stukje vaardigheid dacht ik zo.
Daarbij herinner ik me dat het meestal averechts werkte als ouders zich er in mengden 'Oh, dus je kunt het niet alleen af, hebt he papa/mama er bij nodig?' maakt het zeker niet gemakkelijker.
Ik zou dan eerder bij zijn leraar (m/v) aangeven wat er gebeurd is en vragen of die het de komende tijd in de gaten houdt en het laat weten als het te gortig wordt.

Op deze leeftijd gaan de kinderen in de klas groepen vormen en dan gaat dat ook niet altijd even vriendelijk. Daar leren ze zeker van. Ben ik helemaal met je eens! Het moet alleen niet uit de hand gaan lopen. Gelukkig is er veel aandacht op school wat pesten en treiteren betreft en dit gevalletje ga ik ook zeker op school aanhalen. In de meeste gevallen lossen de kids het heel goed samen op maar moeten er even mee geholpen worden.

Het is alleen nu de oorzaak {waarschijnlijk} van het geen zin meer hebben in drummen en dat is gewoon jammer. We zien wel wat de toekomst brengt. Muziek maken is leuk en moet leuk zijn.

Nogmaals iedereen bedankt voor jullie reacties en adviezen!!

Vincent

[Robert-Jan]

Het is alleen nu de oorzaak {waarschijnlijk} van het geen zin meer hebben in drummen en dat is gewoon jammer. We zien wel wat de toekomst brengt. Muziek maken is leuk en moet leuk zijn.

Ik denk niet dat het gebeuren op school de oorzaak is, maar eerder dat dit een symptoon is.
Ik lees in je verhaal nog een paar symptomen, zo zeg je dat hij best euforisch als hij goede reacties krijgt op filmpjes,maar aan de andere kant wegloopt voor uitdagingen. Je zegt dat hij eigenlijk hoopt dat de leraar niet oplet als hij zijn oefeningen moet voorspelen. Daarnaast wil hij echt niet luisteren naar opmerkingen van jou en is diep geraakt als iemand anders zegt dat hij of zij beter is. Dat alles samen duidt voor mij op onzekerheid, faalangstig wil ik het nog niet noemen, maar wel iets in die geest.

Het zou me ook niets verbazen als hij een iets duidelijker doel nodig heeft, bijvoorbeeld door duidelijkheid te geven waarom een bepaalde oefening van belang is ..dus bijv 'deze 16e noten heb je nodig voor de fill in liedje zus en zo' . Misschien is dat ook de rede dat hij niet zomaar op ontdekkingsreis gaat op het drumstel.

Verder is het van belang dat jij nooit meer zegt dat hij geen goede drummer kan worden als hij niet oefent, je mag wel zeggen dat hij beter wordt als hij oefent. Ga hem ook niet meer voorzien van tips, laat dat aan de docent.

Als laatste, het absoluut niet waar dat als hij niet oefent hij achteruit gaat..de drumlessen an sich kunnen er prima voor zorgen dat hij wel vooruit gaat, alleen zie je dat niet zo snel..hij is pas 8 en soms duurt het gewoon even dat het kwartje valt. Ik heb in mijn carriere als docent al vaker meegemaakt dat ik een beetje de hoop had opgegeven dat het met een leerling wat zou gaan worden..en dan opeens na 2/3 jaar vallen alle stukjes op de plek en gaan ze als een raket. En dan blijkt ook dat ondanks dat ze niet tot zeer weinig hebben geoefend er wel degelijk heel veel is opgepikt van de lessen in de afgelopen tijd.

Bedenk voor nu dat zolang hij aangeeft dat hij dolgraag naar de drumlessen wil, hij ook echt wil drummen.

Als laatste, van wat ik zie op de filmpjes is het dik voor mekaar hoor gezien het aantal lessen en leeftijd

[taco]

Bas krijgt ook geregeld 'uitdagingen' mee naar huis maar dan doet hij het lekker snel en zonder te tellen en hij hoop er dan op dat de drumleraar bij het voorspelen op de telefoon zit te kijken en het dan wel OK vindt.

Mag ik heel voorzichtig vragen hoe geinteresseerd betreffende docent is?

[Vincent Volmer]

Ik denk niet dat het gebeuren op school de oorzaak is, maar eerder dat dit een symptoon is.
Ik lees in je verhaal nog een paar symptomen, zo zeg je dat hij best euforisch als hij goede reacties krijgt op filmpjes,maar aan de andere kant wegloopt voor uitdagingen. Je zegt dat hij eigenlijk hoopt dat de leraar niet oplet als hij zijn oefeningen moet voorspelen. Daarnaast wil hij echt niet luisteren naar opmerkingen van jou en is diep geraakt als iemand anders zegt dat hij of zij beter is. Dat alles samen duidt voor mij op onzekerheid, faalangstig wil ik het nog niet noemen, maar wel iets in die geest.

Je slaat hier wel de spijker op z'n kop denk ik Robert-Jan. Het onzekere is vaker in ons opgekomen maar op school vinden ze dit niet terug. Hij kan als 'de beste' zijn onzekerheid/onhandigheid weg lachen (soms bijna clownesk) en een uitweg vinden zodat het toch op de een of andere manier goed lijkt. Wel gaat hij vaak situaties 'verpesten' wanneer hij denkt dat hij iets niet kan, of wanneer het mislukt.

Zou dit dus ook tijdens het oefenen zo zijn en helemaal wanneer ik hem met alle goede wil, wil helpen? Dat zou zijn gedrag wel verklaren.

Het zou me ook niets verbazen als hij een iets duidelijker doel nodig heeft, bijvoorbeeld door duidelijkheid te geven waarom een bepaalde oefening van belang is ..dus bijv 'deze 16e noten heb je nodig voor de fill in liedje zus en zo' . Misschien is dat ook de rede dat hij niet zomaar op ontdekkingsreis gaat op het drumstel.

Weer zo'n klap met de hamer (op de kop van de spijker). Wij moeten hem altijd heel duidelijk vertellen wat we gaan doen, waarom, wanneer etc.... en niet 'straks' of 'zo meteen' maar heel concreet. Hetzelfde met opdrachten: heel concreet en duidelijk. Dit doen we thuis en op school ook al een paar jaar. Bas heeft ook daar even extra instructie nodig. En positief benaderen:

Verder is het van belang dat jij nooit meer zegt dat hij geen goede drummer kan worden als hij niet oefent, je mag wel zeggen dat hij beter wordt als hij oefent. Ga hem ook niet meer voorzien van tips, laat dat aan de docent.

Ik schrijf dit inderdaad een beetje ongelukkig en hier heb je helemaal gelijk. Wij willen Bas altijd zo positief mogelijk benaderen. Niet straffen maar belonen. En dat mislukt wel eens, helemaal wanneer je ermee vast loopt.

Het geven van tips komt voort uit twee wegen. Enerzijds omdat ik zelf natuurlijk kan drummen maar ook omdat de drumleraar dit juist aanmoedigt. De drumleraar geeft zelfs huiswerk mee dat Bas samen met zijn vader moet doen, omdat het zo leuk is om samen te oefenen en muziek te maken.

Toch is dat samen muziek maken altijd moeilijk geweest. Bas op keyboard en ik gitaar wilde hij nooit. En nu samen oefenen, of ik op gitaar en hij drummen ook niet. Heeft dus waarschijnlijk toch met onzekerheid te maken. Ondanks dat hij zelf niet het initiatief neemt om het zichzelf aan te leren.

Als laatste, het absoluut niet waar dat als hij niet oefent hij achteruit gaat..de drumlessen an sich kunnen er prima voor zorgen dat hij wel vooruit gaat, alleen zie je dat niet zo snel..hij is pas 8 en soms duurt het gewoon even dat het kwartje valt. Ik heb in mijn carriere als docent al vaker meegemaakt dat ik een beetje de hoop had opgegeven dat het met een leerling wat zou gaan worden..en dan opeens na 2/3 jaar vallen alle stukjes op de plek en gaan ze als een raket. En dan blijkt ook dat ondanks dat ze niet tot zeer weinig hebben geoefend er wel degelijk heel veel is opgepikt van de lessen in de afgelopen tijd.

Bedenk voor nu dat zolang hij aangeeft dat hij dolgraag naar de drumlessen wil, hij ook echt wil drummen.

Ik ben heel blij met jouw reactie want nu kijken we er toch weer op een andere manier tegenaan! Nu alleen nog een goede balans zien te vinden. Het lijkt mij goed om dit ook eens een keer met zijn drumleraar te bespreken zodat we samen het nog veel leuker kunnen maken voor Bas en voor ons.....

Als laatste, van wat ik zie op de filmpjes is het dik voor mekaar hoor gezien het aantal lessen en leeftijd

Zal het doorgeven dankjewel namens Bas!

Mag ik heel voorzichtig vragen hoe geinteresseerd betreffende docent is?

Ja dat mag. Ik betwijfel of de opmerking van Bas helemaal klopt wat de telefoon betreft. Ik ken de leraar en is geschoold docent en een goede muzikant. Ik heb het er al een keer met hem over gehad dat Bas vond dat hij (de drum docent) alles maar goed vond. En ja, dat klopte ook omdat Bas volgens zijn zeggen super snel gaat en het heel goed doet, helemaal ten opzichte van andere leerlingen van zijn leeftijd.

En natuurlijk komt deze snelheid mede door mij (nee, geen arrogantie). Ik spring geregeld bij om Bas de nodige technische tips te geven. Hij krijgt dus vaker drum les in de week (ik vind het ook nog eens erg leuk). En hij pakt het ook goed op (als hij het aanneemt). Hij heeft gevoel en is behoorlijk maatvast. De drumdocent is daarom ook super trots op hem....

Maar terug kijkend naar de reacties is mijn gedrevenheid wellicht teveel van het goede. Zoals ik eerder schreef ligt dit ook aan de totstandkoming van de drumlessen. Bas wilde het zo nodig (wij eigenlijk niet vanwege eerdere situaties), dus hij gaat het nu ook doen. Dus wel wat extra druk, moet hij ook leren..... Je aan de afspraak houden.

Het kan dus ook tegen gaan werken. En dat doet het nu wellicht ook.....

[Robert-Jan]

Zou dit dus ook tijdens het oefenen zo zijn en helemaal wanneer ik hem met alle goede wil, wil helpen? Dat zou zijn gedrag wel verklaren.

Ja dat denk ik wel, ondanks dat het hartstikke leuk lijkt om met papa te oefenen kan het zijn dat hij het op een hele andere manier oppikt..dat naast de drumleraar papa ook al zegt dat het niet goed gaat.
Los daarvan stel dat jij wat anders zegt dan de leraar, dan is ie helemaal de weg kwijt.
[/quote]

Het geven van tips komt voort uit twee wegen. Enerzijds omdat ik zelf natuurlijk kan drummen maar ook omdat de drumleraar dit juist aanmoedigt. De drumleraar geeft zelfs huiswerk mee dat Bas samen met zijn vader moet doen, omdat het zo leuk is om samen te oefenen en muziek te maken.

Wees eerlijk naar jezelf en bedenk wie van de twee het echt het leukst vindt..

Het lijkt mij goed om dit ook eens een keer met zijn drumleraar te bespreken zodat we samen het nog veel leuker kunnen maken voor Bas en voor ons.....

Zeker doen..voor Bas..voor Bas..

[willem4130]

Ten eerste wil ik zeggen dat ik het goed vind dat je je openstelt voor feedback en dan je niet je hakken in het zand zet. Ik durf wel te zeggen dat onze adviezen stuk voor stuk goed bedoeld zijn en vind dat je ze positief oppakt, afgaande op je reacties.

Ik geef nu denk ik een jaar of 2 drumlessen aan kinderen, op verzoek. Voor de goede orde; ik ben niet geschoold (geen conservatorium of rockacedemie o.i.d. gedaan) maar ben wel redelijk ervaren en heb vanuit mijn 'normale' werk de nodige didactische ervaring (echter niet met kinderen maar wel van directie/MT tot aan order pickers). Ik zie hierin heel veel parallellen.

Ooit eens heel voorzichtig op verzoek begonnen met lesgeven met als doel uit te testen of het betreffende kind wel daadwerkelijk wilde drummen en het niet na een maand al voor gezien hield. De betreffende ouders hadden in feite dezelfde twijfels als jij. Daarnaast wat geadviseerd v.w.b. aanschaf van materiaal etc. Nu 2 jaar later geef ik nog steeds wekelijks drumles aan dezelfde jongen. En eigenlijk gaat het hartstikke goed. Hij drumt stukken beter dan ik destijds na 2 jaar kon, terwijl ik zo slecht nog niet was.

Heb hier wel e.e.a. van geleerd:

-Geen kind is hetzelfde. Ik ben zelf altijd vrij gedisciplineerd geweest als het op drummen aankwam en mijn ouders moesten mij eerder dwingen te stoppen dan te beginnen met oefenen. Dat gaat voor geen van mijn leerlingen in die mate op. Toch vinden ze het allemaal leuk en maken ze behoorlijk wat progressie.

-Alhoewel ik een bepaalde mate van discipline bijbrengen absoluut niet schuw is mijn uitgangspunt dat drummen, en muziek maken in het algemeen, vooral leuk moet zijn - ongeacht leeftijd.

-Een van de leuke dingen aan muziek vind ik het maken van progressie. Wat dat betreft verschillen kinderen en volwassenen denk ik niet zoveel van elkaar. Progressie boek je sneller bij dingen die aansluiten bij wat je leuk vindt. Interne motivatie leidt m.i. vrijwel altijd tot betere resultaten dan externe druk en daarnaast maakt het het proces een stuk prettiger (het moet vooral leuk zijn voor de leerling, punt).

-Dat houdt in dat ik probeer bepaalde onderwerpen of oefeningen zo te brengen dat het goed aansluit bij de interesses van de betreffende leerling. De een heeft geen enkele moeite om droge paradiddle-oefeningen te doen (zoals ik vroeger had). Echter, dat werd hierboven denk ik terecht opgemerkt, willen kinderen (en volwassen) ook resultaat zien. Ik probeer altijd te laten zien wat het nut van een oefening is. Of liever nog, probeer de oefening zo in te delen dat je tijdens de oefening het nut al inziet (paradiddles kan je ook verdelen over toms, of vertalen naar een groove). Merk dat dat heel veel vruchten afwerpt en ik zou willen dat mijn leraar destijds de lessen zo had ingedeeld. Mensen zijn nou eenmaal gevoelig voor quick wins.

-Ik maak altijd een mix tussen technische stof (snare oefeningen/noten lezen), liedjes meespelen en overige zaken (creativiteit, muzikale benadering etc). Kinderen van tegenwoordig zijn denk ik wat sneller afgeleid dan vroegah dus moet je verschillende zaken denk ik goed balanceren. Snare oefeningen worden over het algemeen saaier gevonden, maar probeer het meteen aan een liedje te koppelen waarin ze hun nieuwe vaardigheden meteen kunnen toepassen. Gaat wederom om resultaat.

-Ik ga altijd in op hun verzoeken om bepaalde liedjes te spelen. Maakt me niet zoveel uit wat het is, een drumpartij kan er meestal wel onder. Leerzaam, goed voor de creativiteit, en goed voor de motivatie. Als ze geen input leveren, lever ik het natuurlijk aan (doe ik sowieso) maar houd daarbij ook rekening met hun smaak en belevingswereld.

-Ik geloof heel erg in spelenderwijs leren, interactie en energie. Zowel voor bedrijfstrainingen als drumlessen. Je benadering als leraar is denk ik bepalend. Bij de een doe ik het rustig en voorzichtig. Bij de ander kan het niet energiek en gek genoeg. Het blijft maatwerk; ieder mens is uniek. Ik had het denk ik wel leuk gevonden om met mijn vader te spelen. De ander vindt het intimiderend of voelt zich getoetst. Forceren heeft echter nooit zin.

-Ik merk dat mijn leerlingen best wel tegen mij opkijken. Deed ik ook bij mijn drumleraren. Als ze een keer geen zin hebben ga ik wel eens een stukje spelen, min of meer op hun niveau, en doe dan net een paar dingen die ze nog niet beheersen maar wel hun aandacht trekken. Daarna leg ik ze uit hoe ze dat kunnen doen. Vaak is hun interesse dan alweer gewekt en is de aandacht weer terug.

-Ik merk dat ouders vaak meer gedreven zijn dan hun kinderen maar ik probeer ze altijd duidelijk te maken dat pushen niet de manier is. Stimuleren wel. Maar als een kind een paar dagen geen zin heeft om te drummen, dan maar even niet. Ze verliezen hun vaardigheden echt niet snel maar hun motivatie wel. Moet je voorzichtig mee zijn. Kinderen worden tegenwoordig al genoeg gepusht en drummen is geen wedstrijd. Als ze het echt leuk vinden pakken ze het later wel intensiever op. Zo niet, dan niet. So be it.

-Samenhangend met laatstgenoemd punt is dat je moet oppassen je eigen interesses/verwachtingen e.d. op te dringen aan je kinderen. Ik merk dat ouders hier echter erg toe geneigd zijn. Het gaat er niet om dat hij super goed wordt. Realistisch gezien is de kans heel klein dat hij een van de beste drummers van NL wordt. En dat maakt ook geen reet uit, want dat zou geen doel op zich moeten zijn.

Kortom: probeer het zo in te richten dat het zo leuk mogelijk is voor Bas. Dat is toch ook de hele reden dat wij muziek maken? Dan komt resultaat vanzelf wel. Dat is veel beter dan inzetten op resultaat en langzamerhand een hekel ontwikkelen aan drummen. Dat laatste schiet natuurlijk ieder doel voorbij.

[Machiel]

Jeuzes Willem. Das pas een stukje tekst zeg. +1!

[Vincent Volmer]

Dankjewel Robert-Jan!

Ten eerste wil ik zeggen dat ik het goed vind dat je je openstelt voor feedback en dan je niet je hakken in het zand zet. Ik durf wel te zeggen dat onze adviezen stuk voor stuk goed bedoeld zijn en vind dat je ze positief oppakt, afgaande op je reacties.

De reden dat ik mij hier aanmeldde is ook om naar een oplossing te zoeken. Zolang het opbouwende kritiek is vind ik het geen enkel probleem en ben er juist blij mee! Dit forum leek mij ook de beste plek om advies te vragen! Ik ben dus helemaal blij met jullie opmerkingen, reacties en adviezen!!

Kortom: probeer het zo in te richten dat het zo leuk mogelijk is voor Bas. Dat is toch ook de hele reden dat wij muziek maken? Dan komt resultaat vanzelf wel. Dat is veel beter dan inzetten op resultaat en langzamerhand een hekel ontwikkelen aan drummen. Dat laatste schiet natuurlijk ieder doel voorbij.

Wij laten dit even op ons inwerken. Ook wat jij schrijft kunnen wij ons in vinden. Gaan we zeker iets mee doen! Ik ben inderdaad gedreven en helemaal wanneer Bas weer zijn "Ik wil graag drummen maar heb geen zin om er iets voor te doen" houding aanneemt. Als je iets graag wilt moet je er ook iets voor doen.

Het is goed om het wat meer los te laten.... en dit ook met zijn drumdocent te bespreken. Variatie in de oefenstof is er m.i. wel alleen het koppelen aan een liedje vooralsnog niet. Dit zou wellicht goed zijn omdat Bas gevoelsmatig nog niet echt goed weet (voelt) hoe je de oefeningen ook op/in een liedje kunt toepassen en waarschijnlijk daardoor ook niet zelf gaat experimenteren.

Ik hoop echt dat het gaat werken. De tijd zal het leren.

Zou het goed zijn om dit ook met Bas te bespreken? Misschien is dat goed voor zijn zelfvertrouwen? Ik moet mij dan wel aanwennen om hem niet meer teveel op de vingers te kijken.... whaaaaaa... 

Jeuzes Willem. Das pas een stukje tekst zeg. +1!

Wij zijn erg dankbaar voor alle reacties (ik schreef het al vaker). karma's kan ik niet uitdelen maar had ik zeker gedaan!