ambities en kritische hindernissen

Gestart door drumcabine, jan 30, 2013, 02:48

« vorige - volgende »

0 leden en 2 gasten bekijken dit topic.

Omlaag

drumcabine

Hallo collega drummers,

Ik ben opzoek naar drumers/muzikanten met dezelfde ervaringen of mensen die in het algemeen tips en adviezen willen geven rondom de volgende kwestie:

Ik houd erg van muziek en muziek maken (vooral drummen natuurlijk!), mijn wens is om "ooit" met een goed bandje serieuze dingen te gaan doen. 8 jaar geleden ben ik begonnen met drummen. Van die 8 jaar heb ik er 2 jaar serieus gestudeerd. 90% van mijn vaardigheden heb ik geleerd in die 2 jaar. De laatste 6 jaar heb ik alleen maar problemen gehad. Om er een paar te noemen:

1.   Met stipt op één: geluidsoverlast. Ja, ik heb een elektrisch drumstel gehad en nee, deze voldeed absoluut niet. Thuis akoestisch drummen werd als zeer vervelend beschouwd door een aantal buren. Afspraken over gemaakt, maar ja, je studeert niet fijn als je weet dat mensen er last van hebben en daarbij wil je soms ook wel eens even wat langer en op andere tijdstippen spelen. Inmiddels zit ik op mijn 3e plekje ergens in een donker hoekje in een veel te dure locatie op één of ander industrieterrein aan de andere kant van de stad. (lekker gezellig  :/ )
2.   Tijd & energie: Ik heb heel bewust voor gekozen om niet een muzikale opleiding te volgen (baangarantie, toekomstperspectief). Momenteel werk ik 28 uur en moet daarnaast een voltijdstudie afronden. Jullie begrijpen misschien wel dat je na een dag studeren, werken, administratieve klussen, niet altijd energie hebt om door weer en wind naar je oefenruimte te fietsen om daar vervolgens nog even 1 tot 2 uurtjes goed te studeren.
3.   Allemaal andere "kleine" frustraties: bands die mislukken, bandleden die niet gemotiveerd en serieus zijn, verzekeringen die je dure instrument niet willen verzekeren zodra die ergens anders dan thuis staat, mensen die niet begrijpen waarom muziek zo belangrijk voor je is en waarom je het drummer er gewoon niet als "hobby" naast kan hebben, tijdens gigs op afgeschreven drumkits spelen, etc.

Ik ben inmiddels 24 en ik ga binnen nu en 5 maanden het huis uit. Ik kan de "externe" oefenruimte die ik momenteel huur dan niet meer betalen.  Aangezien de kans 99% is dat ik in een geschakelde huurwoning terecht komt zie ik de bui al hangen m.b.t. geluidsoverlast. Ik heb mogelijk een optie om een drumcabine te kopen, maar deze isoleren ongeveer 30 dB (in de lage frequenties niet eens). Drummen is toch al gauw zo'n 105 dB en wil ik dit draagbaar maken voor de buren moet ik al naar 40 dB. Trek daar nog eens een muziekstrafcorrectie van 10 dB vanaf en je moet 75 dB laagfrequent geluid wegwerken. Zelfs met zo'n peperdure cabine houd je nog 45dB laagfrequent geluid over. En ik weet niet of de woning die 45 dB isoleert. Dus zelfs met die mogelijke aanschaf van die cabine heb ik nog steeds geen zekerheden.

Ik heb het gevoel je als serieuze muzikant niet echt serieus genomen wordt in deze maatschappij. Ik doe m'n best om mijn steentje bij te dragen door een technische hbo opleiding te volgen, te werken in bijbehorende  werkveld, om op die manier mijn brood te kunnen verdienen, om daarnaast ergens nog eens een uurtje in de week te mogen drummen. Maar je moet werkelijk alles uit de kast trekken om dit voor elkaar te krijgen.

Net als elke opleiding verdient en verreist het "vak" drummen ook voldoende aandacht als je er serieuze ambities in hebt. Het is simpelweg ondoenlijk om op deze manier serieuze ambities in de muziek te hebben. Na jaren "strijden" om eens op een fatsoenlijke manier je passie uit te kunnen voeren heb ik het nu wel gehad. Ik merk aan mezelf dat de frustraties diep zitten en dat uit zich in andere dingen in het leven (werk, studie, sociale contacten, etc.) Ik voel me de laatste tijd niet fijn. Ik zit er bitterzoet, maar zeer ernstig over na te denken om te stoppen met drummen en misschien wel een ander instrument te kiezen, zodat ik wel relaxt thuis met een bakje thee kan studeren. Een kennis van mij speelt bijvoorbeeld gitaar en kan zelfs 's nachts oefenen in zijn woonkamer zonder ook maar een mens te storen.

Sorry voor mijn klaagverhaal. Ik benieuwd of er ook andere drummers zijn die ambitieus zijn, maar de mogelijkheden (oefenruimte, tijd & energie) niet hebben om die ambities in te vullen. Ervaringen over de isolerende werking van een drumcabine (Esmono) i.c.m. een geschakeld huurwoning/appartement hoor ik ook graag.

Bedankt.


Kevin_Argument

Ik zou misschien toch op zoek gaan naar een elektronisch drumstel dat wel prettig speelt. Ik ben er zeker van dat er verschillende mensen op het forum zijn die je daarmee kunnen helpen. Dit zou voor jou veel problemen oplossen.
1.Geluidsoverlast: dit wordt een pak minder.
2.Tijd en energie: Je kan dan gewoon thuis spelen, wanneer het past.

De kleine frustraties, die zijn er altijd in het leven. Ze maken de mooie momenten des te mooier.

Nijlpaard

Een electronische set wordt altijd als oplossing gezien maar als je niets aan het contactgeluid van bijvoorbeeld je bassdrum doet los je nog niets op en zullen je buren nog iets te klagen hebben.


Aangezien je het huis uit gaat en je dus nu wat te kiezen hebt zou ik het kunnen drummen meenemen in je wensenlijstje en hier ook vragen over stellen bij het bezichtigen van woningen. Mogelijk dat er meer muzikanten wonen of je kan specifiek zoeken naar een huis met een ruimte waar een drumcabine zo kan worden geplaatst dat de toekomstige buren er geen last van hebben.


Verder is het vrees ik een gevolg van je eigen keuzes. Uit je verhaal proef ik een beetje dat je alles wil en zoals met alles in dit leven lukt dat niet. Als je kiest voor een HBO studie met baangarantie en je wilt daarnaast nog werken en je sociale contacten onderhouden dan schiet het drummen er gewoon bij in. Dat heeft niets met de maatschappij te maken en of die je al dan niet serieus neemt.


De maatschappij hoeft jou ook niet serieus te nemen, of denk je dat je daar recht op hebt ?


Als je dan werkelijk de ambitie hebt om als drummer je brood te gaan verdienen, want daar hebben we  het dan over. Dan moet de studie en ook een deel van je sociale contacten daar plaats voor maken. Allemaal een kwestie van persoonlijke keuzes en prioriteiten. En als 24 jarige moet je die zelf bepalen.


Je zegt zelf al dat het "vak" drummen tijd en inspanning verreist en door de keuzes die je nu zelf hebt gemaakt (of voor je hebt laten maken) is die tijd er gewoon niet.


Tenzij je alles wat je nu overdag doet 's avonds gaat doen. Avondstudie en werken in de avonduren. Dan heb je overdag de tijd om thuis te drummen aangezien dan iedereen aan het werk is ;)


Dus de frustraties die je beschrijft zijn een gevolg van je eigen keuzes en daar ben je zelf verantwoordelijk voor. De maatschappij kan je daar niet voor verantwoordelijk maken.
Every drummer that had a name, had a name because of his individual playing. He didn't sound like anybody else, So everybody that I ever listened to, in some form, influenced my taste -Buddy Rich-
- Sonor Delite Walnut roots/Mapex Saturn Root beert burst/Sabian HH(X)/Artisan

Fibesman

#3
jan 30, 2013, 09:22 Last Edit: jan 30, 2013, 09:24 by Fibesman
Goeie post Nijlpaard. Het zijn moeilijke keuzes drumcabine, ik vind het zelf ook moeilijk. Je kunt niet ALLES doen. Daar ben ik wel achter. Ik zou het overgens niet teveel in studeren zoeken, het gaat ook om hoe je met mensen omgaat en met wie je speelt. In je drumcabine wordt je echt niet ontdekt.

Erik

Zoek een band die muziek maakt die je gaaf vind. Zet je kit in het repetitiehok, dan kun je al 1x per week een paar uurtjes actief spelen. Ik ken het gevoel dat je omschrijft. Zelf ook een jaar bandloos geweest en kon toen ook niet thuis spelen wegens geluidsoverlast. Nu is alles gelukkig weer OK.
Tama - Sabian - Pro Mark - Evans

Def-11

#5
jan 30, 2013, 14:12 Last Edit: jan 30, 2013, 14:15 by Def-11

Zoek een band die muziek maakt die je gaaf vind. Zet je kit in het repetitiehok, dan kun je al 1x per week een paar uurtjes actief spelen. Ik ken het gevoel dat je omschrijft. Zelf ook een jaar bandloos geweest en kon toen ook niet thuis spelen wegens geluidsoverlast. Nu is alles gelukkig weer OK.


Mee eens, ook ooit dezelfde keuze gemaakt, HBO opleiding boven een vrij beroep als muzikant. ( buiten of ik daar goed genoeg voor zou zijn en concessies aan mijn eigen creativiteit zou willen doen)

Ik heb nu een fijn huis mét drumkelder en heb wel mooi 20 jaar lol gehad met bandjes, veel gezien, er veel van geleerd en vooral dat profi muziek maken niet zaligmakend is. Heb nl. veel kennissen die echt aan de weg hebben getimmerd. Echt vet zwaar werken voor weinig, veel van huis en voor 3 man en een paardekop spelen. Het is verder altijd een lastig verhaal; óf je moet drummen in een combo en doen wat de bandleider vind wat je moet doen, óf je wordt zwaar bekend in Nederland maar woont nog steeds in een rijtjes huis.
Wordt je wel beroemd (en rijk...  :+) dan is dat meestal voor even en daarnaast zijn het beslist niet altijd de beste muzikanten die wat met muziek bereiken.

Ik zou zeggen geniet er gewoon van als je bezig kunt met drummen, de weg ergens naartoe is het belangrijkst! Pak een oefen pad-set om aan je techniek te werken en regel een leuke band waarmee je 1 a 2 avonden per week lekker muziek maakt....
Koste mij de afgelopen jaar zeg 50 euro per maad (gedeelte door aantal bandleden dus 10-tjes werk ) voor één avond in de week een vaste oefenruimte met backline, drums etc. Nja ... waarbij je vooral een leuk stel mensen moet vinden die dezelfde kant op willen..

En ik weet het; dat laatst moet je ook wel een beetje geluk mee hebben..

succes *O* *O* *O*

Black Page

Hoi drumcabine

In stenoschift mijn verhaal. Ik ben op mijn 19e begonnen met les, 20 jaar geleden, heb altijd moeten oefenen op een geimproviseerde oefenset voor de eerste 2 jaar, daarna een set met daarop rubbere pads, en af en toe kon ik naar de muziekschool om te oefenen op een soort van echte set....

Op mijn 24e studie afgerond, beroepsofficier geworden en in die periode had ik overwegend een oefenpad, maar kon af en toe oefenen de band van werk. Van 2002 tot 2004 in eerste echte bandje gespeeld, met wel 1 optreden. Van 2004 - 2008. geen stok aangeraakt. 2008 weer begonnen met les en heb de afgelopen 4 jaar de meeste progressie gemaakt. Afgelopen jaar verhuisd naar een ruime eensgezinswoning, waar ruimte is voor een e-set en die sinds juni opgesteld staat. O ja sinds 2008 speel ik een leuke band....

Moraal van het verhaal: heb geduld. ;)

Dribbel

Tja het is niet altijd makkelijk....

De E kit kan in mijn ogen ook niet een a- kit vervangen. Toch heb ik zo'n ding thuis en heb hier enorm veel plezier van.
Ja contact geluid is er, en zeker van de bass.
Maar het is voor buren wel verdraaglijker en ook zeker beter mogelijk om hiermee goede afspraken te maken.
Dus investeren in een goede E-kit en eventueel in een goede isolerende vloer om de bulk van contactgeluid minder te maken.....

Bands zijn altijd een up and down.... en zullen dit ook echt blijven als er mensen inzitten met andere ideeën en agenda's als de jouwe.
De kunst is om te blijven praten met je bandleden over welke kant ze uit willen en hoeveel je van elkaar verschilt. Als je dit van elkaar weet kun je elkaar beter aanvoelen en respecteren.
Welk feit er blijft; dat in jou leeftijd er altijd veel verschillen zullen zijn in hoe iemand zijn of haar tijd en energie invult.

Werk, studie, sociale contacten, en je hobby's is altijd een weegschaal en je moet voor jezelf bedenken wat jij belangrijk vind om aan het eind van de dag/week/jaar/20 jaar niemand, en met name jezelf niet, tekort te doen.
Goed plannen en weten wat je wil kunnen dit proces vergemakkelijken.
Yamaha recording & sabian

Def-11

Wat een hoop wijsheid hier  :Y .... we kunnen wel een drummer-praat-groepje beginnen. Altijd goed om je ideeën te kunnen spiegelen... ;)

drumcabine

#9
jan 30, 2013, 21:00 Last Edit: jan 30, 2013, 21:05 by drumcabine
Mensen, bedankt voor de reacties.

Met de opmerking "Ik heb het gevoel dat je als serieuze muzikant niet echt serieus genomen wordt in deze maatschappij" bedoel ik dat je heel erg weinig ruimte krijgt om je hobby een groot deel van je leven te laten maken.

Nijlpaard koppelt dat terug op de keuzes die ik gemaakt heb, maar ik vind dat dit niet in z'n geheel gerechtvaardigd is. Ik heb in 2008, net voor de financiële crisis, heel bewust gekozen om niet een muzikale opleiding te gaan doen. Niet omdat ik verminderd enthousiast was, maar meer omdat ik me toen al besefte dat je zeer weinig toekomst perspectief hebt. Ik heb me destijds echt goed laten informeren door (ex-) studenten en mensen in het werkveld. En ook al neem je de sprong in het diepe, in hoeverre zijn je werkzaamheden in overeenstemming met je oorspronkelijke beeld van uitvoerend musicus?

Nu blijkt wel dat ik destijds een zeer maatschappelijk verantwoordelijke keus heb gemaakt. Alhoewel er nog steeds horden studenten kiezen voor "kunst" en "media/communicatie" opleidingen (zeg maar de "leuke" studies) is het inmiddels wel duidelijk dat die sector echt helemaal verzadigd is en volledig op z'n gat ligt. En dan hebben we het nog niets eens gehad over hoe de ontwikkelingen in de muziekindustrie verlopen.

Aan het eind van de maand moet je wel gewoon je rekeningen betalen, zo simpel is dat. In die zin ben ik wel blij dat ik gekozen heb voor een werkveld waar perspectief is. Ik kan m'n brood kopen, maargoed, daarmee is alles gezegd. Als ik een kans had gezien om m'n brood met de muziek te verdienen dan had ik die echt wel gepakt. Dus de frustraties terugkoppelen naar de keuzes die ik gemaakt heb vind ik echt te kort door de bocht.

Ik neem de maatschappij serieus omdat ik er in zeker zin afhankelijk van ben, maar er is weinig tot geen ruimte (financieel, voorzieningen, sociaal) om naast je hoofd inkomsten een serieuze hobby als muziek er op na te houden. Dat neem ik de maatschappij wel kwalijk. In de sport is dit trouwens wel zo, denk aan topsport regeling.

Goed, ik ga proberen zo'n drumcabine te kopen. Hopelijk isoleren die cabine's goed genoeg om ook in de avonduurtjes goed te kunnen oefenen. Dat zou echt de oplossing zijn. Want dan kun je net als gitaristen/bassisten en toetsenisten lekker ongestoord en zonder rompslomp oefenen.

Elektrisch drummen is in mijn mening echt niet te vergelijken met akoestisch drummen, dus geen optie. Ik heb zelf een tijdje een Roland TD-3 met gaasvellen gehad, en ik heb op verschillende "dure" sets gespeeld, maar dit is echt heel iets anders dan het echte werk

En inderdaad Def-11: Ik heb namelijk ook vrienden kennissen die professioneel muziek maken (d.w.z. dat ze hun geld ermee verdienen) en wat je zeg, het is allesbehalve de rooskleurigheid die je er bij voor stelt.

Als mensen nog informatie/ervaringen hebben over de isolerende werking van een geluidscabine (met name in geschakelde huurwoningen/appartementen) dan hoor ik het graag.

Dribbel en Black page, zeer goede post, bedankt!


josty95

Om te beginnen ben ik op dit moment 17 en heb ik geenzins veel ervaring en leer ik elke dag nog volop. Ik ben begonnen op een karig elektrisch kitje van rond de 500 euro. Die stond thuis op mn slaapkamer. Binnenhuis was dat flink te horen maar de buren hebben er nooit over geklaagd. Toen ik na een tijdje beter werd en steeds meer kon werd ik gevraagd om in de band van mijn kerk te spelen. Dit is band en band op een zeer respectabel niveau en hier heb ik echt een heleboel geleerd. Maar het grootste voordeel hieraan was dat ik een akoestische kit kon aanschaffen die ik kostenloos in het gebouw van de kerk kwijt kon. Hier staat mijn kit nu nog steeds en hier kan ik eindeloos oefenen en ik oefen hier ook met mijn eigen band. Ik heb heel veel gehad aan de steun vanuit mijn kerk en ik vind ook niet dat je de maatschappij kwalijk kan nemen dat het niet mogelijk is om muziek serieus te nemen als hobby. Je moet er gewoon veel voor overhebben en als je dat niet hebt kun je beter comfortabel thuis op de bank Guitar Hero op de xBox spelen....
Nobody beats the drum...

Technobeat

óf je wordt zwaar bekend in Nederland maar woont nog steeds in een rijtjes huis.



Wat is er mis met een rijtjes huis ? :+ :)
DRUMMEN : A way of living .
Pearl Drums : Powered with Pearl Mimic Pro module .

willem4130

#12
jan 30, 2013, 22:04 Last Edit: jan 30, 2013, 22:19 by willem4130
*Teruglezend is het een wat onsamenhangend verhaal geworden. Ik hoop dat het desalniettemin een beetje leesbaar en begrijpelijk is.*

Dat drummen niet een heel praktisch instrument is, hebben we allemaal aan den lijve ondervonden en ondervinden we nog steeds  :Y Maar ik vind het veel te leuk om er mee te stoppen.

Mijn geluk is altijd geweest dat ik, toen ik nog bij mijn ouders woonde (vrijstaand en lieve buren), kon drummen zoveel ik wilde. Heb 12 jaar ongestoord kunnen drummen. Op mijn 19e ging ik uit huis (ben overigens 26 nu) en ben ik in Nijmegen gaan wonen in een studentenhuis. Alhoewel mijn huisgenoten niet de moeilijkste zijn, was akoestisch drummen natuurlijk uitgesloten (ik heb ze niet eens gevraagd of het een mogelijkheid is).

Ik heb dan ook een tijdje vrijwel niet meer gedrumd. Ik ging het al snel zo erg missen dat ik jam sessies ging bezoeken en voor ik het wist zat ik weer in een bandje en repeteerden we wekelijks. Zie hier, ik kon weer drummen (1 keer in de week weliswaar maar het was een begin). Heb ook vrij snel daarna toch maar een e-kit gekocht zodat ik ook op mijn kamer kon spelen. Met een isolerend vloertje eronder is dat voor de buren (en zelfs voor mijn huisgenoten) echt wel acceptabel. Helemaal als je tijden afspreekt waarop je mag spelen. Ik speel veel liever akoestisch maar ik speel veel liever op een e-kit dan helemaal niet.

Door optredens met het betreffende bandje, jam sessies, muzikantenbanken en nieuwe contacten ben ik via audities bij meer bands terecht gekomen met als gevolg dat ik op zijn minst 10 uur in de week akoestisch drum en soms veel meer, of ik nu wil of niet (repetities, optredens etc). Op die manier heb ik naast mijn studies geld kunnen verdienen met drummen en hoefde ik niet perse bij te werken, wat weer een boel tijd scheelde. Hoewel ik ook nog een vriendin heb die, heerlijk praktisch, in A'dam woont, heb ik zelfs een eigen bedrijfje op kunnen zetten tijdens deze periode. En geloof mij, ik ben best lui aangelegd. Maar waar een wil is, is een weg. Zo simpel is het wat mij betreft. Daarom drum ik nu ook nog zoveel mogelijk naast mijn werk en andere afspraken, verplichtingen en hobby's. En ik ken zat mensen die het op deze manier doen. Het gaat misschien allemaal niet vanzelf maar zo is het leven.

Ik heb er nu, naast mijn primaire baan, een leuk tweede inkomen aan maar bovenal een fantastische hobby.
Inmiddels doe ik het best wel serieus (bij gebrek aan een betere term noem ik het maar semi-prof) maar ben er ook wel achter gekomen dat geluk (als je echt door wilt breken), gunfactor, netwerk etc hele belangrijke factoren zijn in de muziek business.
Dat is voor mij destijds een belangrijke reden geweest om bedrijfskunde en economie te gaan studeren en niet een muziekopleiding te volgen. Ik ben ook gesteld op baanzekerheid en daarnaast afwisseling (combi van werken en drummen). Achteraf heeft dit ideaal uitgepakt en dat kan voor jou ook zo gaan.

Heb zelden het gevoel dat mensen mij als muzikant niet serieus nemen (meesten vinden het juist leuk) maar mocht er zo iemand tussen zitten dan kan ik mij daar niet druk om maken. Ieder zijn eigen ding, toch? Wat ik wel merk is dat mensen de muziekwereld niet goed begrijpen waardoor je misschien het gevoel krijgt niet serieus genomen te worden. 'Leken' weten oprecht niet wat erbij komt kijken dus je kan ze dit ook niet kwalijk nemen.

Ik weet niet waar je gaat wonen maar probeer daar in contact te komen met muzikanten. Dat niet iedereen even serieus met muziek bezig is, dat klopt. Ik reis dan ook behoorlijke afstanden om met bandleden te kunnen spelen maar so be it. In de ene stad is de muziekscene nou eenmaal beter dan in de andere.

Om nog een beetje lijn in het verhaal te krijgen zou ik als ik jou was:
-E-kit aanschaffen. Kan je drummen in je volgende woning en dat is beter dan niet drummen. Ik vind akoestisch drummen ook leuker maar dat is simpelweg in veel gevallen geen optie.
-Actief zoeken in je nieuwe woonplaats naar muzikanten maar kijk ook in de wat wijdere omgeving. Zelf ben ik bij twee bands beland via muzikantenbank -->brief schrijven -->auditie doen. Geen van die bands zijn gevestigd in Nijmegen maar desalniettemin is het best goed te doen (alhoewel drumspullen de trap op- en afzeulen terwijl de auto niet voor de deur geparkeerd kan worden m'n hobby niet is). Maar je moet er wat voor over hebben. Er zijn ergere dingen.
-Soms heb je inderdaad weinig energie en/of tijd. Ik ken het probleem van studie combineren met werken en drummen en het kan lastig zijn om al die balletjes in de lucht te houden maar onmogelijk is het niet. Je moet bepaalde keuzes maken en dat betekent dat je andere dingen niet kan doen. Dat geldt helaas voor iedereen.
-Er zijn wel mogelijkheden om je hobby heel serieus te ontwikkelen naast je studie en werk maar dat kost vanzelfsprekend veel tijd en gaat niet vanzelf. Maar er zijn tal van voorbeelden waaruit blijkt dat het wel kan. Zo ken ik zelfs een prof gitarist die ook een goede functie bij McKinsey heeft. Hij is denk ik het meest extreme voorbeeld maar hij speelt én met fantastische muzikanten én heeft het financieel goed voor elkaar (zacht uitgedrukt).
-Als jij het je kan veroorloven een drumcabine te bouwen is dat natuurlijk helemaal mooi. Op dit forum staan een paar hele mooie voorbeelden.

De moraal: kop op. Er zijn genoeg mogelijkheden, zeker op jouw (of eigenlijk onze) leeftijd om er wat moois van te maken en jouw drumloopbaan een goede boost te geven ook als je geen conservatorium o.i.d. hebt gedaan.

PS: ik las na het posten hiervan nog jouw opmerking over het bestaan als beroepsmuzikant. Ik ken er een hele boel (mijn vriendin en veel vrienden zijn afgestudeerd aan het conservatorium) en het is ook maar wat je er zelf van maakt. Mijn vriendin verdient goed (boven modaal) met alleen zingen. Maar zij is dan ook een creatief ondernemend type. Dat het niet allemaal even leuk is, tsja...Welke baan is dat wel? Ik ken ook anderen die erg goed zijn maar weinig verdienen simpelweg omdat ze te veel verwachten dat het werk wel aan komt waaien. De realiteit is dat je zelfstandig ondernemer bent en het woord zegt het al, dan moet je ondernemen.
Gretsch Renown Purewood Cherry ll Noble and Cooley CD maple ll  Ludwig Breakbeat

Harre


Met de opmerking "Ik heb het gevoel dat je als serieuze muzikant niet echt serieus genomen wordt in deze maatschappij" bedoel ik dat je heel erg weinig ruimte krijgt om je hobby een groot deel van je leven te laten maken.

Nijlpaard koppelt dat terug op de keuzes die ik gemaakt heb, maar ik vind dat dit niet in z'n geheel gerechtvaardigd is.

Dit pik ik er maar even tussenuit omdat ik het op zich wel met Nijlpaard eens ben. Het is een kwestie van kiezen, of om het anders te noemen: prioriteiten stellen. Het is namelijk geen enkel probleem om je hobby een groot deel van je leven te laten zijn, maar dan moet je naar jezelf ook wel zo eerlijk zijn om je leven daar op in te richten in plaats van de schuld bij de maatschappij te leggen.

Om een voorbeeld te geven zou je bijvoorbeeld minder kunnen gaan werken en de tijd die daarbij vrij komt in de muziek te spenderen. Je schreef al over brood wat toch op tafel moet komen. Daar heb je natuurlijk gelijk in en minder werken betekent minder inkomsten, maar in dat geval kun je ook iets aan je uitgave patroon gaan doen of een baan zoeken die beter betaald waardoor je met minder uren hetzelfde salaris krijgt. Het is allemaal een kwestie van kiezen en een kwestie van 'Waar ben ik tevreden mee?'. Een goede vriend van me maakte ooit de keus om met muziek bezig te gaan en een beetje spottend zeggen wij altijd dat hij in een boomhut leeft. Nu moet je dat natuurlijk niet zo letterlijk nemen, maar hij heeft echt helemaal niks dan z'n bas incl versterker, een fiets en wat kleren. Hij woont naar mijn idee leuk, maar veel mensen zouden niet met hem willen ruilen. Toch doet hij dit vanwege zijn liefde voor muziek en ook hier was het een kwestie van kiezen cq prioriteiten stellen.

Om het bovenstaande een beetje toe te lichten: ik vind dat je te veel wilt, waardoor je ergens tijd tekort komt om alles te doen wat je leuk vindt en... ik herken dat ergens wel. Ik werk als chauffeur en als 80% van Nederland nog op z'n mandje ligt ben ik al onderweg. Als 's avonds diezelfde 80% het eten al op heeft en met hun sociale leven bezig is zit ik regelmatig nog steeds achter het stuur. Van muziek maken komt het dan gewoon niet en om nou te zeggen dat ik er riant van kan leven klopt ook al niet. Toch vind ik dat ik (ondanks de lange werkweken en een salaris wat niet in verhouding staat) toch de leukste baan van Nederland heb en kies ik er dus voor om regelmatig geen tijd te hebben voor muziek, hoe graag ik er ook mee bezig zou willen zijn. Om dan de consumerende maatschappij maar de schuld te geven schiet niet op, want als jullie nou met z'n allen iets minder consumeren hoef ik minder weg te brengen en blijft er meer vrije tijd over. Maar ja, die gedachtegang schiet natuurlijk niet op. Makkelijker is het dan om een andere baan te zoeken met minder uren en die naar verhouding een stuk beter betaald, maar toch kies ik daar niet voor en blijft het qua muziek dus zoeken naar de gulden middenweg. Iets wat me over het algemeen ook wel lukt en waar ik uiteindelijk niet alleen tevreden mee ben, maar ook heel gelukkig mee ben.

Even nog over een drumcabine die je wilt aanschaffen: als je een brood al amper kunt betalen, dan ben ik bang dat je bij een Esmono cabine snel uitgekeken bent. Die dingen zijn goed, maar ze zijn als je het goed wilt doen gewoon niet te betalen. Als het om een drumcabine gaat moet je bij paQ eens even informeren of de bestaande drumfora even nazoeken, want die heeft in zijn vorige huis een cabine gemaakt die echt goed werkte. Goed, het is dan allemaal 'do it yourself' en er gaat best wat tijd en moeite in zitten maar als je in de kamer tv zit te kijken kun je de drums al niet meer horen en als die niet aan staat dan hoor je wel iets maar stoort het niet. M'n gouden tip met dit soort dingen is eigenlijk om het gewoon goed aan te pakken, waardoor je ook een goed resultaat krijgt en je dus daadwerkelijk thuis kunt spelen zonder dat er alsnog mensen komen klagen. In het laatste geval heb je alle moeite voor niks genomen en dat is gewoon zonde.

*stapt van de praatstoel en gaat naar z'n mandje*
Living life 'as is' for mostly all the fuss isn't worth the effort.

stick tight

Het meeste is wel al gezegd in dit topic.

De praktische problemen kan ik niet voor je oplossen. Wel kan ik je de tip geven om eens langs een muziekcollectief te gaan en te vragen naar de mogelijkheden om een ruimte te huren voor 1 persoon. Het poppodium dat ik run bied de (officieuze) mogelijkheid voor mensen om te oefenen buiten de druk bezochte uren tegen een kleine vergoeding. Niet ideaal maar wel handig.

Daarnaast heb ik respect voor de keuze die je gemaakt hebt om voor een richting met baangarantie te gaan. Je ziet overal beroepsmuzikanten die zich in alle bochten moeten wringen om rond te komen dat ze vaak niet echt tijd over hebben om dat te doen waarvoor de beroepsmuzikant geworden zijn: live spelen.

Mijn ervaring:

Ik ben ook 24 en in mijn laatste afstudeerfase. Al 2 jaar. Op het moment dat ik mijn scriptje in moest leveren ben ik op tour gegaan voor 6 weken. Daarna kreeg ik een baan aangeboden die me op het lijf geschreven was. Nu 2 jaar later heb ik nog altijd geen diploma maar wel een tegekke baan die me de mogelijkheid bied om te touren af en toe, mijn rekeningen betaald en niet te vergeten: ik heb in die 2 jaar tijd europa gezien van Dublin tot en met Istanbul en terug, en de VS van Los Angeles tot New York en terug. Ik ben in 13 maanden tijd bijna 16 weken op tour geweest en dat heeft me geen cent opgeleverd...

99% van de mensen die ik dit verhaal vertel verklaren me voor gek. Relaties onderhouden lukt amper als je veel weg bent, de meeste werkgevers vinden het maar niks maar de ervaring heb ik voor het leven en ik heb op mijn 24e alles gedaan wat ik ooit wilde doen.

Ik ben er wel achter gekomen dat het geld verdienen als muzikant voor mij een te onzeker bestaan is. De bands waarmee ik getourd heb behoren tot mijn beste vrienden en ik heb ervoor gekozen om niet meer 100% te geven voor de muziek maar wel voor mijn werk en als ik de mogelijkheid heb mee te gaan als merchendiser/tourmanager en chauffeur. Daarmee verdien ik in de weekenden bij en kan ik toch af en toe touren (een week geleden stond ik nog op de eiffeltoren op die manier en met kerst zat ik in barcelona en madrid).

Een carrière in de muziek is een jongensdroom maar zeker niet voor iedereen weggelegd. Onderschat het niet hoe zwaar het is om te touren en het levert onder de streep weinig op. En, wil je echt rondkomen van de muziek kom je ook les aan het geven, de vraag is alleen of je leerlingen het pikken als je steeds weg bent....

Het liefste wat ik doe is touren en de wereld zien, het is een verslaving. Als ik langer dan 2 maanden thuis zit word ik gek. Toch heb ik ervoor gekozen om iets te gaan doen wat ik ook heel erg vet vind om te doen en waar ik zo nu en dan toch de kans krijg om weg te gaan. Een tour van 1.5 maand zit er niet meer in maar 10 dagen is zeker geen probleem. En crewleden verdienen 9 van de 10 keer meer dan een bandlid.

Succes!

Machiel

Neem mij vooral niet te serieus.

animal

#16
jan 31, 2013, 23:53 Last Edit: feb 01, 2013, 00:19 by animal
Leeswaarschuwing: dit is geen vriendelijke reactie


Met de opmerking "Ik heb het gevoel dat je als serieuze muzikant niet echt serieus genomen wordt in deze maatschappij" bedoel ik dat je heel erg weinig ruimte krijgt om je hobby een groot deel van je leven te laten maken. Ik neem de maatschappij serieus omdat ik er in zeker zin afhankelijk van ben, maar er is weinig tot geen ruimte (financieel, voorzieningen, sociaal) om naast je hoofd inkomsten een serieuze hobby als muziek er op na te houden. Dat neem ik de maatschappij wel kwalijk.


Ik heb toch wel moeite met deze tekst, ik vind echt dat je "krokodillen-tranen" huilt en de werkelijkheid uit het oog bent verloren. ALs ik om me heen kijk zie ik een andere werkelijkheid, (honderd)duizenden mensen hebben, krijgen en nemen de mogelijkheid om muziek maken een groot deel van hun leven te laten uitmaken. Ik weet niet of je opa nog leeft, zo ja, vraag hem eens naar z'n jeugd en hoeveel kinderen in z'n klas toendertijd een muziekinstrument bespeelde. Vraag hem daarna ook nog hoeveel uur hij per week moest werken en wanneer voor hem het weekend begon. Of hij uberhaupt voldoende geld overhield om een serieus instrument te kunnen kopen. Ik zeg, tel je zegeningen in plaats van er op af te geven. Het feit dat je al een afweging kunt maken of je wel of niet een Esmono-cabine gaat kopen, geeft aan dat het leven je in ieder geval op het financiële vlak genoeg kansen biedt.
Sorry dat ik het zeg, maar je beredeneringen roepen bij mij een beeld op van een verwend jongetje. Ik mag toch hopen dat het niet zo is.

Citaat

In de sport is dit trouwens wel zo, denk aan topsport regeling.

De wereld van topsport is niet te vergelijken met de muzikanten wereld. In de topsport winnen de (op enig moment) de besten, komen als eerste over een streep of behalen de meeste punten. Het wedstrijdelement maakt het makkelijker 'meetbaar' en 'aantoonbaar. Muziek maken is niet gebaseerd op het winnen van een wedstrijd (al willen de befaamde clashes ons anders doen geloven) en zoals al eerder  door iemand aangegeven, zijn het niet de beste muzikanten die bij voorbaat de dikste boterham verdienen (in tegendeel zelfs?).

stick tight

Geld kunnen verdienen met muziek is 30% skills, 10% zakelijk inzicht en 60% netwerk.

Harre

En dan ook nog een flinke dosis geluk om binnen dat netwerk uiteindelijk te slagen...
Living life 'as is' for mostly all the fuss isn't worth the effort.

Rick

Waar een wil is is een weg. Je moet geluk hebben, maar aangezien je voor een andere zekerheid kiest dan de muziek, zou ik zeggen (begrijp me niet verkeerd) dat je hart ergens anders ligt dan bij drummen. Het lijkt mij dat als je drummen zo geweldig vindt als dat je nu aangeeft, je wel voor een studie had gekozen bij een conservatorium. Uiteraard zal het niet goed verdienen, maar het lijkt mij veel belangrijker om iets te doen wat je leuk vind dan iets wat je doet omdat het verdient.

Robert-Jan

#20
feb 01, 2013, 10:06 Last Edit: feb 01, 2013, 10:08 by Robert-Jan


, zijn het niet de beste muzikanten die bij voorbaat de dikste boterham verdienen (in tegendeel zelfs?).


Kijkend naar daar waar het meest verdiend wordt in de commerciele (pop) muziek dan zijn het toch wel ' de beste' muzikanten die het meest verdienen...met Edwin Evers die dan de uitzondering is die ...

Voor de rest ben ik het volledig eens met je post..
www.xxldrums.com iKdrum drumles op je iPad!

Hammar


...met Edwin Evers die dan de uitzondering is die ...


:?

drumcabine

Voor de mensen die moeite hebben met mijn stelling over de maatschappij die onvoldoende ruimte biedt voor muziek kan ik het volgende zeggen. Ik feliciteer jullie met de onjuiste aannames dat ik genoeg financiële ruimte heb, genoeg tijd heb en bovenal op elk moment mijn huidige baan op kan zeggen en voor veel meer geld bij een ander werkgever aan het werk kan. In het Nederland waar ik woon heerst namelijk een financiële crisis en is meer dan 7% van de beroepsbevolking werkloos. Ik mag heel erg blij zijn dat ik naast mijn voltijd studie werkervaring op mag doen en een beetje verdienen kan. Ik ken genoeg (passieve) mensen om me heen die op dit moment thuis zitten omdat er simpelweg geen werk is. De tijd dat je zomaar overal kan werken is voorbij, je zult moeten concurreren met de vele andere spelers op de arbeidsmarkt en dat betekend dat je moet investeren in de vorm van goede studies, maar ook moet laten zien dat je hard voor je baan werken wil. Anders kun je het wel schudden.

Het punt waar het vervelend begint te worden is dat al die professionaliteit die tegenwoordig benodigd is om een basisinkomen te verdienen, geen enkele waarde meer heeft zodra het gaat om niet-economische motieven. Mensen kunnen het niet schelen hoe serieus jij met je hobby bent, zolang je maar op tijd op je werk komt en zolang maar niemand last van je heeft (geluidsoverlast). Dat maatschappelijke klimaat speelt tegen je, zelfs tot in de kleine dingen (waar kan ik oefenen?, wanneer kan ik oefenen?, hoe verzeker ik mijn drumspullen?). Je moet het maar uitzoeken. Zoals Willem4130 al aangeeft, een drumstel is gewoon een instrument die vele onpraktische elementen met zich mee draagt.

Begrijp me niet verkeerd, maar ik heb de afgelopen 3 jaar heel hard geprobeerd om naast mijn "verplichtingen" een serieuze hobby te onderhouden, maar als je keer op keer tegen dezelfde problematiek aanloopt dan wordt het op een gegeven moment frustrerend en dan begin je je af te vragen waar je het allemaal voor doet. Het plezier in het drummen neemt af tot het punt waarop je gaat twijfelen of je misschien niet beter een ander instrument zou kunnen gaan proberen.

Ik wilde hier niet een politiek ethische discussie ontketenen. Ik probeerde mensen te zoeken met soortgelijke ervaringen om daar van te leren (bedankt Black Page, Def-11,Stick light en Willem4130). Ik ga mijn energie proberen te focussen op welke mogelijkheden in financiële en praktische zin binnen mijn bereik liggen. Ik merk aan mezelf dat sommige reacties in dit onderwerp als een messensteek in de rug aanvoelen. Ik wil er daarom maar een einde aan breien door de mensen met de positieve reacties te bedanken.

Robert-Jan


Voor de mensen die moeite hebben met mijn stelling over de maatschappij die onvoldoende ruimte biedt voor muziek kan ik het volgende zeggen...





Ik kan je het volgende zeggen..er is zoveel ruimte voor muziek in de maatschappij dat je je er je beroep van kan maken...dat heb ik ook gedaan.
Ik alleen niet zoveel tijd om vissen..leuke hobby maar als ik het serieus wil maken, kost me dat teveel tijd..en die heb ik niet..want ik werk hard.
www.xxldrums.com iKdrum drumles op je iPad!

Machiel

Citaat
In het Nederland waar ik woon heerst namelijk een financiële crisis en is meer dan 7% van de beroepsbevolking werkloos. Ik mag heel erg blij zijn dat ik naast mijn voltijd studie werkervaring op mag doen en een beetje verdienen kan. Ik ken genoeg (passieve) mensen om me heen die op dit moment thuis zitten omdat er simpelweg geen werk is. De tijd dat je zomaar overal kan werken is voorbij, je zult moeten concurreren met de vele andere spelers op de arbeidsmarkt en dat betekend dat je moet investeren in de vorm van goede studies, maar ook moet laten zien dat je hard voor je baan werken wil. Anders kun je het wel schudden.


I CALL BULLSHIT!

Je moet gewoon werken voor je centen. Ik ken ook genoeg mensen die geen baan kunnen 'vinden'
Als je niet zoekt, kun je het ook niet vinden inderdaad. En dce categorie 'lichte muziek' is ook gewoon bekend.

Als je een hobby wilt, dan kost dat, en niet alleen in nederland, gewoon veel geld. Leven kost geld. Heb je dat niet? Moet je harder werken of beter voor jezelf opkomen. Er wordt namelijk genoeg aan je verdient. Zelfs als je niet werkt.

Bam.
Neem mij vooral niet te serieus.

Omhoog