een dirigent van mij zij ooit: "Als muzikant moet je onder elke omstandigheid stabiel kunnen spelen".
Ja makkelijker gezegd dan gedaan...
Mijn drumleraar zei toen ik heel erg aan het klooien was op een heel klein miniem onderdeeltje van een nummer, 't ging om twee 1/32ste bassdrum tikjes achter elkaar, valt het nummer om als jij die twee tikjes niet speelt? Of maar een van die twee, of geen? Is de feel dus weg op het moment dat je ze niet speelt?
Uiteraard zei ik eerst: ik moet het perfect spelen zoals die drummer het ooit gespeeld heeft.
Hij (professioneel sessie drummer): dus als jij naar live opnames van die band luistert, speelt hij altijd dat stukje, die 32ste bass noten, precies hetzelfde?
Ik: erm... nou nee.
Hij: zie je iemand in 't publiek stoppen met dansen/ moshen/ mee bleren met 't nummer omdat hij een keertje die noten niet speelt?
ik: erm... nou nee.
Hij: dus jij staart je helemaal blind op die twee 1/32ste noten, maar de originele drummer laat ze net zo vaak weg als dat hij ze speelt. De nadruk in dat stuk ligt niet bij de 1/32ste bass drum noten, maar op high hat en snare.
Kort door de bocht: vaak staren we ons helemaal blind op de minieme details (die ene fill), waardoor we 't overzicht verliezen (de overall feel van een nummer). We raken gefrustreerd, want de ene keer gaat ie wel goed, de andere keer niet. Je gaat nog extra oefenen op de minieme details, waardoor je verder 't frustratie stuk in getrokken wordt. Want 't blijft niet altijd goed gaan. En door de frustratie verkramp je, speel je niet meer los en soepel, want je MOET DIE &*(^$^#%@ FILL GOED SPELEN... BADA BOEM
plets *shit* weer mislukt.
Wat jouw dirigent eigenlijk zegt is: ik wil dat je stabiel speelt, d.w.z als je die ene vette fill niet lekker kan spelen, doe 'm dan niet, groove er gewoon vrolijk doorheen, of maak de fill simpeler. Niemand dit 't merkt, zeker 't koor niet, want die moet zingen, zeker 't publiek niet, want jij drumt om 't koor te ondersteunen.
Ik ken 't fenomeen vanuit m'n werk, zelf ook 'last' van gehad, maar niet zodanig dat er een soort faalangst voor in de plaats is gekomen.
Als amateur psycholoog op een forum: neem een stap terug, laat die f
ucking fills voor wat ze zijn, en focus je weer op de groove/ feel (de basis) van de nummers die je speelt. Laat je niet meeslepen de frustraties in van het steeds net niet goed spelen van een fill. Focus je op wat er goed gaat, tempo/ groove/ feel en heb
lol en plezier in wat je doet.
Echter, als het je dagelijkse leven zodanig beïnvloed, dat je elke seconde van de dag hier mee bezig bent, kan het wellicht zelfs verstandig zijn professionele hulp in te schakelen, om te voorkomen dat je nog verder die negatieve spiraal in duikt. Want met je 17 jaar een burn out oplopen, dat wil je m.i voorkomen.
