Zenuwen onder controle

[paulus53]

Van een goede vriendin van mij een top muzikante die zoveel mogelijk optreed heb ik de les gekregen dat iedereen fouten maakt, ook de profs.
Het gaat erom wat je ermee doet, en dat is gewoon doorspelen en de fout direct uit je systeem laten gaan.
Ik ben 54 en drumm nu met veel plezier 5 jaar en de paar keer dat ik opgetreden heb , heb ik die wijze les toe kunnen passen en dat scheelde veel zenuwen.
Want ik kan jullie wel vertellen , hoe ouder je bent hoe perfecter je het wil doen en hoe zenuwachtiger je bent

[Technobeat]

hoe ouder je bent hoe perfecter je het wil doen en hoe zenuwachtiger je bent

Maar ook iemand van 18 die voor de eerste keer een gig heeft zal zijn uiterste best willen doen om het tot een goed einde te brengen en ook hij / zij zal dat met de nodige gezonde zenuwen doen , en dat is helemaal niet erg want na afloop kijken zij er ( net als ieder ander ) met een fijn gevoel op terug   .

[Jazz]

Ik ben 57, 2 jaar geleden begonnen.  Ik oefen enorm veel dus t gaat bijzonder lekker.
Half jaar geleden mijn eerste optreden. Ik was de hele week van te voren bloednerveus. Nu hadden we van te voren nog een soort van "generale" repetitie en die ging zo ongelooflijk belabberd. Ik kreeg er bijna de slappe lach van. Had toen wel zoiets van slechter kan t dus echt niet worden en mn nervositeit was zo goed als weg.
Het optreden was geweldig om te doen. Wat kleine foutjes , so what. Had enorm veel zin in n volgend optreden.

[Hammar]

Ik had het ook hoor bij mijn laatste optreden. Maarliefts 3 x mijn stok laten vallen in het openigsnummer, te genant voor woorden. Maarja, achter een vreemde kit met de bekkens op andere plaatsen, dan zit ik al heel erg gauw mis. Je mag mij gerust een drumautist noemen, achter andermans kit kan ik het gewoon niet....

[hjs]

Ik ben 57, 2 jaar geleden begonnen. 

Herkenbaar, Al ben ik dan bijna 10 jaar jonger

Drie jaar geleden in een opwelling een electrisch drumstel gekocht. (vroegah les gehad)
Twee jaar geleden had de drummer in het bandje waar mijn broer speelt opeens een vakantie geboekt tijdens de bruiloft die al heel lang stond (eerste optreden in jaren), in een half jaar tijd de setlist erin gekregen en ja voor dat optreden op die bruilof was ik best zenuwachtig

[Jazz]

Hammar, dat laten vallen van de stokken was toch wel mijn nachtmerrie.

[jamsmurf]

Wat mij betreft het leukste wat er is: optreden!
Lekker muziek maken en er tegelijk voor zorgen dat de toehoorders / toekijkers het ook naar de zin hebben.
En als de bezoekers er niet zijn, maak je je eigen feestje. Want ook dat hoort erbij :-)

[kaboemba]

Ik vind juist dat hoe ouder hoe relaxter, waar ik vroeger nog wel wat zenuwen had heb ik die nu nauwelijks.
Het kan mij simpel weg geen ruk schelen, ik wil spelen, ik vind het leuk, ik heb mijn beperkingen en ik ken ze, SO WHAT.

[Maverickje]

Stokken die vliegen was ik ook bang voor. gebeurd met een repetitie vaker. Tijdens het hele optreden gelukkig niet. Wel 1 keer een microfoon geraakt haha

[dunDaan]

Vliegende stokken ben ik niet meer bang voor, ik weet gewoon dat het altijd een of twee keer gebeurd. Altijd een aantal reserve stokken binnen handbereik en gewoon vrolijk doormeppen. Heb het zelfs wel eens meegemaakt dat ik net voor een spetterende fill een stok verloor, naja, toen werd de fill iets minder spetterend 

[Jazz]

Sindas dat mijn drumleraar vertelde dat hij n keer had opgetreden en daar een stok verloor.
Hij moest opstaan, om zijn drumstel heen, naar voren lopen en de stok pakken. En o ja, zijn drumstel stond in het midden.
Sinds dat moment neem ik reserve stokken mee.

[Hammar]

Tuurlijk had ik ook reserve stokken, in zo'n knijper-ding aan de hihat stand. Passen er 2 in, de derde keer wordt dan grabbelen.....

[sixtiek]

In de 90's liepen we allemaal op kisten maar dat drumde niet zo fijn. Dan deed ik voor het drummen een paar gympies aan, zette mijn kisten links en rechts van me neer en daar dan een partij stokken in. Altijd reservestokken onder handbereik, werkte perfect  .

[Harre]

Stokken die vliegen was ik ook bang voor.

M'n bandleden zijn er banger voor dan ik
Er ligt altijd een paar reserve stokken voor het grijpen, voor het geval dat er één aan de wandel gaat of gewoon afbreekt.

[pecannootje]

 
Ik treed niet op, maar werd in het begin zenuwachtig als ik voor andere mensen moest spelen. Vond dat erg vervelend, en speelde daardoor ook gewoon ronduit slecht voor mijn gevoel. (Terwijl ik het thuis gewoon prima kon spelen, erg frustrerend.)

Achteraf kan ik zeggen, dat ik teveel gefocused was op het "exact" goed spelen. Dat werkt voor mij niet. Ik moet juist NIET nadenken, en op mn gevoel spelen en dan gaat het gewoon goed.

Optreden is natuurlijk wel iets anders.. Maar misschien helpt het jou ook om het anders te benaderen.