drum-forum.nl

Deel hier je ervaringen met zenuwen op het podium en de gevolgen ervan.

Ik heb het volgende probleem. Van te voren ben ik niet zo zenuwachtig. Op het podium ook meestal niet. Toch bouw ik in mijn hoofd remmingen op, waardoor ik veel fouten maak. Ik versnel meestal niet, maar het is meer een kwestie van fills die niet lekker worden ge-timed.

Meestal als ik weet dat er iemand in het publiek zit, waarbij ik een goede indruk moet achterlaten breekt de hell los.

Dan speelt het niet lekker en dat zit het me tijdens het spelen echt dwars. Toch vindt ik optreden het leukste dat er is! Maar hier heb ik regelmatig last van. soms ook niet.

Als ik bijv.  weet dat er een vette fill komt, voel ik die remmingen wel parten spelen.

een dirigent van mij zij ooit: "Als muzikant moet je onder elke omstandigheid stabiel kunnen spelen".
Ja makkelijker gezegd dan gedaan...

iemand die mij hiermee kan helpen? er zitten ook wat professionals op dit Forum, hoe hebben jullie dat? Is het ervaring?

ik heb veel podium ervaring: Met Chantal Janzen voor 2.000 man tot een auditie voor 3 man tot leuke zaaltjes van 500-800 man.

Soms nergens last van, maar regelmatig ook wel.

Gewoon een gevoel dat ik me moet bewijzen, terwijl dat niet altijd nodig is.


Mijn probleem is denk ik wel duidelijk. Help mij en zet ook je eigen ervaringen neer!

Ik mag dan geen professional zijn, maar misschien heb je iets aan mijn mening.

Naarmate ik meer ging optreden, werden de zenuwen bij mij altijd minder. Nu heb ik enkel nog stress als we op "grotere" events spelen. Wat mij helpt tegen zenuwen is denken dat ik DE man ben, en dat iedereen naar me opkijkt. Dit is heel zeker niet zo, maar het helpt wel ;)
Op de moment dat je het podium afstapt, is het tijd om terug met beide voetjes op de grond te komen.

Hopelijk heb je er iets aan

ps: foutjes maakt iedereen

Ik heb een soortgelijk probleem gehad, en met name als ik niet totaal zeker was van mijn partijen of fitheid van het moment (drukke week, stress gehad oid)
Het belangrijkste is dat je je partijen kunt spelen in jou slechtste conditie. (ziek, stress, drukte....)
Ook dan kun je misschien niet schitteren met je vliegende solo's, maar wel met je stabiele spel.
(Dit heb ik in mijn werk ook moeten leren... ik werk en schakel met hoogspanning)

Ook dan kun je loslaten als er mensen waarnaar je opkijkt te moeten imponeren.

Ik weet niet hoe oud je bent, maar ik begin mezelf pas de laatste jaren te accepteren dat ik me niet groter hoef  voor te doen dan dat ik ben. Iedereen zal hier op een gegeven moment achter komen, dit is denk ik voor iedereen verschillend.

Het is dus eigenlijk het gevoel van (voor jezelf) 'moeten presteren' en bang om daarin te falen. Een mentaal dingetje waar je inderdaad knap last van kunt hebben. Onze gitarist kampt met hetzelfde probleem en zou ook onder alle omstandigheden stabiel zijn, maar op één of andere manier lukt dat niet en om eerlijk te zijn heeft hij er ook (nog) geen manier voor gevonden om daar mee om te gaan. Voor mezelf is het een kwestie van gewoon leuk bezig zijn met muziek en je dingetje doen. Wie er in de zaal zit, om hoeveel mensen het totaal gaat of wat er financieel mee gemoeid is boeit me eigenlijk totaal niet. Op een podium staan (of in ons geval: zitten *grin*) is gewoon het leukste wat er is.

M'n tip: zorg dat je er voor jezelf zit. Voor je eigen plezier en laat het niet meetellen wat een ander er van denkt, want als je dan een fout maakt (die voor anderen misschien niet eens opvalt) zou dat zomaar een negatieve spiraal tot gevolg kunnen hebben en dan is uiteindelijk de fun ook ver te zoeken.

Het overlijden van m'n vriendin, wat na 2.5 jaar ook nog regelmatig door m'n hoofd spookt is voor mij wel een metaal dingetje wat er soms voor zorgt dat het niet loopt en als er op vrijdagavond een optreden is waarbij ik dan ook nog een 65-urige werkweek achter de rug heb... dan schiet het helemaal niet op. Ik probeer daarom eigenlijk altijd de dag vrij te hebben en de rust erin te krijgen die voor mezelf gewoon nodig is. Gewoon een dag lekker aanrommelen is dan ideaal, maar ja... dat gaat gewoon niet altijd.

Goed repeteren en zorgen dat je je partijen beheerst. Als je weet dat je ze kunt spelen in de repetieruimte moet dat dus eigenlijk ook geen probleem op het podium zijn.

Daarnaast is het ook handig om je te beseffen dat het helemaal geen ramp is om af en toe een foutje te maken. Valt toch niemand op.

Het is dus eigenlijk het gevoel van (voor jezelf) 'moeten presteren' en bang om daarin te falen.

Inderdaad voor mezelf, maar ook voor anderen. Ik moet eerlijk zeggen dat jij mijn gevoel wel errug goed benaderd!

Ik weet niet hoe oud je bent....

Maar liefst 17 jaar.....Speel ondertussen 11 jaar.

Goed repeteren en zorgen dat je je partijen beheerst. Als je weet dat je ze kunt spelen in de repetieruimte moet dat dus eigenlijk ook geen probleem op het podium zijn.

Nou...dat is eigenlijk het prbleem een beetje. dingen die altijd goed gaan, gaan dan ook wel goed, maar de timing is niet zo lekker, of de feel....
De dingen waar juist je gevoel en benadering als drummer naar voren komen,  komen niet zo lekker uit de verf als bij de repetities of zoals ik het in mijn hoofd had.....

Maar liefst 17 jaar.....Speel ondertussen 11 jaar.

Hoe lang iemand speelt kan wel een rol spelen, maar dat is bij jou geen probleem. De 'beginners zenuwen' (om het zo maar uit te drukken) heb je al lang achter je gelaten en dat is iets waar je door de jaren heen in bent gegroeid. Met je leeftijd denk ik dat het ongeveer hetzelfde zal gaan, want ik ben inmiddels 41 en bekijk de wereld nu (gelukkig) heel anders dan toen ik 17 was. Daar zul je dus de komende jaren automatisch ook in gaan groeien, want iemand van begin 20 kan over het algemeen al makkelijker dingen loslaten dan iemand die aan het eind van de tienerjaren zit. Maar ja, het zou inderdaad zo mooi zijn als daar een foefje voor is wat je kunt leren waardoor je tijdens een optreden 100% van de tijd schijt eh... lak kunt hebben aan wie er in de zaal zit en daardoor dus ook nóg meer kunt genieten van een optreden dan je nu al doet.

Wat ik bedoelde te zeggen daarmee is eigenlijk een soort mindhack. Als je weet dat je het altijd goed speelt tijdens de repetitie kan je dat misschien genoeg zelfvertrouwen geven om de mentale 'horde' met succes te nemen. Werkt voor mij altijd tenminste...misschien voor jou ook.

@ groovemaker: wat ik me net nog bedacht... Met wat voor gevoel heb je de beginpost geplaatst? Hij gaat in wezen om onzekerheid tijdens het spelen, maar een dergelijke persoonlijke vraag durf je wel te stellen en daarmee ook jezelf bloot te geven. Onzekerheden, daar praten mensen over het algemeen juist liever niet over, vandaar m'n vraag. Als je het nou voor elkaar kunt krijgen om met hetzelfde gevoel een optreden te spelen, dan is er eigenlijk niks aan de hand :)

Dat is wel een hele goeie!

Nou ja...kijk, ik weet wel dat ik alles kan spelen....Ik laat me gewoon wat teveel beïnvloeden door die "remmingen".

Maar deze dingen zijn zeker eens de moeite waard om te proberen! 22 september komen de eerste optredens weer, en dan kan ik eens een paar keer proberen hoe dit werkt...

Ik houd jullie op de hoogte, en post het als jullie nog iets te binnen schiet!

@ groovemaker: wat ik me net nog bedacht... Met wat voor gevoel heb je de beginpost geplaatst? Hij gaat in wezen om onzekerheid tijdens het spelen, maar een dergelijke persoonlijke vraag durf je wel te stellen en daarmee ook jezelf bloot te geven. Onzekerheden, daar praten mensen over het algemeen juist liever niet over, vandaar m'n vraag. Als je het nou voor elkaar kunt krijgen om met hetzelfde gevoel een optreden te spelen, dan is er eigenlijk niks aan de hand :)

:Y

Nou...dat is eigenlijk het prbleem een beetje. dingen die altijd goed gaan, gaan dan ook wel goed, maar de timing is niet zo lekker, of de feel....
De dingen waar juist je gevoel en benadering als drummer naar voren komen,  komen niet zo lekker uit de verf als bij de repetities of zoals ik het in mijn hoofd had.....

Ik merk bij mezelf dat je laatste punt heel erg komt omdat de lat lager ligt bij een repetitie. Op een repetitie mag je namelijk fouten maken, daar oefen je voor. Dan vallen de schoonheidsfoutjes minder op en focus je op breaks en fills die echt prut zijn. Die gaan daarna stukken beter, maar tijdens een optreden merk je opeens die andere schoonheidsfoutjes. Zo werkt het bij mij wel in ieder geval. En de druk om te willen presteren kan ook verlammend werken. Zeker in combinatie met wat eerder al genoemd is (drukte, stress, vermoeidheid).

Het lekkerste optreden wat ik ooit heb gedaan was een invalbeurt waar ik 45min voor de soundcheck werd gebeld omdat de drummer van het koor op de laatste minuten had afgebeld. Erg vervelend maar ik ben nog nooit zo open-minded een optreden in gegaan en de lat ligt voor jezelf dan ook vet laag. Maar nu ik de vaste drummer van dat koor ben moet ik voor mezelf ook verwachtingen waar gaan maken. Dan komt het aan op vertrouwen hebben in jezelf (en eventuele hogere machten ;)).

Om toch ook nog even op je beginpost terug te komen.. In feite is wat jou dirigent heeft gezegd: "als muzikant moet je altijd je eigen gevoel aan de kant kunnen zetten en spelen wat op papier staat". Ik denk dat dat voor een Roland SPD heel goed te doen is maar voor een persoon zal emotie altijd een rol spelen. Wel geloof ik dat je invloed hebt in de mate waarop het een rol speelt.

een dirigent van mij zij ooit: "Als muzikant moet je onder elke omstandigheid stabiel kunnen spelen".
Ja makkelijker gezegd dan gedaan...

Mijn drumleraar zei toen ik heel erg aan het klooien was op een heel klein miniem onderdeeltje van een nummer, 't ging om twee 1/32ste bassdrum tikjes achter elkaar, valt het nummer om als jij die twee tikjes niet speelt? Of maar een van die twee, of geen? Is de feel dus weg op het moment dat je ze niet speelt?
Uiteraard zei ik eerst: ik moet het perfect spelen zoals die drummer het ooit gespeeld heeft.
Hij (professioneel sessie drummer): dus als jij naar live opnames van die band luistert, speelt hij altijd dat stukje, die 32ste bass noten, precies hetzelfde?
Ik: erm... nou nee.
Hij: zie je iemand in 't publiek stoppen met dansen/ moshen/ mee bleren met 't nummer omdat hij een keertje die noten niet speelt?
ik: erm... nou nee.
Hij: dus jij staart je helemaal blind op die twee 1/32ste noten, maar de originele drummer laat ze net zo vaak weg als dat hij ze speelt. De nadruk in dat stuk ligt niet bij de 1/32ste bass drum noten, maar op high hat en snare.

Kort door de bocht: vaak staren we ons helemaal blind op de minieme details (die ene fill), waardoor we 't overzicht verliezen (de overall feel van een nummer). We raken gefrustreerd, want de ene keer gaat ie wel goed, de andere keer niet. Je gaat nog extra oefenen op de minieme details, waardoor je verder 't frustratie stuk in getrokken wordt. Want 't blijft niet altijd goed gaan. En door de frustratie verkramp je, speel je niet meer los en soepel, want je MOET DIE &*(^$^#%@ FILL GOED SPELEN... BADA BOEM _plets *shit* weer mislukt.

Wat jouw dirigent eigenlijk zegt is: ik wil dat je stabiel speelt, d.w.z als je die ene vette fill niet lekker kan spelen, doe 'm dan niet, groove er gewoon vrolijk doorheen, of maak de fill simpeler. Niemand dit 't merkt, zeker 't koor niet, want die moet zingen, zeker 't publiek niet, want jij drumt om 't koor te ondersteunen.

Ik ken 't fenomeen vanuit m'n werk, zelf ook 'last' van gehad, maar niet zodanig dat er een soort faalangst voor in de plaats is gekomen.

Als amateur psycholoog op een forum: neem een stap terug, laat die fucking fills voor wat ze zijn, en focus je weer op de groove/ feel (de basis) van de nummers die je speelt. Laat je niet meeslepen de frustraties in van het steeds net niet goed spelen van een fill. Focus je op wat er goed gaat, tempo/ groove/ feel en heb lol en plezier in wat je doet.

Echter, als het je dagelijkse leven zodanig beïnvloed, dat je elke seconde van de dag hier mee bezig bent, kan het wellicht zelfs verstandig zijn professionele hulp in te schakelen, om te voorkomen dat je nog verder die negatieve spiraal in duikt. Want met je 17 jaar een burn out oplopen, dat wil je m.i voorkomen.

Ik heb ook vaak last van hetzelfde als grooveman. Het zelfvertrouwen opkrikken en onzekerheden wegnemen is de manier. Daar zijn ook weer meerdere manieren voor maar je partijen goed kennen is erg belangrijk. Soms vind ik kouwgom erg goed afleiden of bijvoorbeel op mn sokken spelen terwijl ik schoenen gewend ben. Dan ga je je vanzelf focussen op wat belangrijk is aan je spel (zo werkt dat voor mij in ieder geval) Niet denken maar spelen klinkt eenvoudig maar werkt ook. Goede thread dit.

Ik vind het zelf belangrijk om te proberen te accepteren dat zenuwen er zijn, je niet er tegen verzetten. Als je dat doet en je ook eens echt focussed op "wat voel ik nou echt" je vaak zult zien dat het eigenlijk best meevalt.

Daarnaast heb je als drummer het voordeel dat je niet exact altijd hetzelfde hoeft te spelen. Er is echt geen hond die hoort of dat die ene 16-de nou op de high of mid tom gespeeld had moeten worden. Dat geeft je wat "artistieke vrijheid" waardoor je je niet hoeft te focussen op het precies naspelen.
En, al eens eerder gezegd, 99% van de fouten die je maakt / denkt te maken, hoort niemand. Met die wetenschap is het ook een stuk minder erg om af en toe eens een foutje te maken.
We zijn allemaal mensen, geen robotten, fouten maken we allemaal. Ik heb nu + 25 jaar podium ervaring en nog steeds gaat er geregeld wat mis (= anders dan wat ik in 1e instantie in mijn hoofd had, maar dat wil eigenlijk niet eens zeggen dat het fout is).

Daarnaast heb je als drummer het voordeel dat je niet exact altijd hetzelfde hoeft te spelen. Er is echt geen hond die hoort of dat die ene 16-de nou op de high of mid tom gespeeld had moeten worden.

Oh nou, die zijn er echt.. :Y
Maar het is inderdaad een hele kleine minderheid.

Het is al vaker gezegd, maar uiteindelijk is een goede voorbereiding essentieel. Het allerbeste is om zo boven je partijen te staan dat je naast je eigen spel je ook kan focussen op de rest zodat je in staat bent om de fouten die er onherroepelijk een keer gaan komen (ook van anderen) kan opvangen..op die manier ben je in controle. Je zal merken dat als je van uit die situatie kan spelen je op een gegeven moment ook minder zenuwachtig wordt en de spanning die je je hebt dan kan gebruiken om scherp te zijn.

Wat voor mij werkt op het podium is te onthouden dat zij daar maar staan te kijken en ik wel de ballen heb op het podium te gaan zitten. Wie het beter denkt te kunnen moet dat eerst laten zien.

have fun en blijf jezelf,  fouten maken we allemaal. Zorg dat je uitgerust bent drink niet te veel alcohol.En ga niet zitten denken aan die lekkere fill die zo meteen komt want dan ga je de mist in. speel gewoon relax doe je ding en hou het strak! een drummer die een fill vergeet of fout inzet heb ik geen moeite mee hoor ,maar wel als het tempo erg wisselt en de rest alle zeilen moet bijzetten om de drummer in toom te houden omdat ie denkt dat hij en of andere Mike Mangini is. tenslotte zijn we allemaal amateurs en doen we dit erbij naast ons werk dus hobby althans ik wel  :)

Ik durf niet te zeggen dat ik proffesional ben, maar ik ben ook geen amateur!

Niet om op te scheppen, maar ik ben beter dan de meeste amateurs, maar dat mag ook wel, want ik wil later verder de muziek in.

Ook daarom is het van belang dat ik dit probleem onder controle krijg!

Dan een tip van de dag..
Ik snap wat je wil zeggen, maar knoop in je oren..
Roepen dat je beter bent dan...vul maar in.. is 'dodelijk' .
Je moet je laten gelden met je spel en aan anderen overlaten wie ze beter vinden..   :Y

Roepen dat je beter bent dan...vul maar in.. is 'dodelijk' .
Je moet je laten gelden met je spel en aan anderen overlaten wie ze beter vinden..   :Y

100% mee eens.

OK....ook een goede tip voor later dan denk ik? :Y

Ik probeerde echt niet op te scheppen hoor  :'(

Maar toch bedankt

Voor later inderdaad.  ;)

Voor later inderdaad.  ;)

Volgens mij zit ik in die later-fase.  :+

Ik durf niet te zeggen dat ik proffesional ben, maar ik ben ook geen amateur!

Niet om op te scheppen, maar ik ben beter dan de meeste amateurs, maar dat mag ook wel, want ik wil later verder de muziek in.

Ook daarom is het van belang dat ik dit probleem onder controle krijg!

Oei ! pas op wat je zegt Groovemaker. Je bent nog jong schat ik in. ga lekker drummen en maak er je vak van , ga 8 uur per dag drummen en in de avond uren optreden wedden dat je er over een paar jaar geen last meer van hebt en  dan praten we wel weer eens verder, heb plezier in wat je doet !! succes

En het later van net is inmiddels ook al nu............ :)

hoe later hoe gekker  :?

Volgens mij zit ik in die later-fase.  :+

*LOL*

Ik was nog vergeten te lachen vandaag, maar dat is bij deze gelukt...  :Y

Geen drummer in dit geval, maar een hoornspeler.
Een heel interessante documentaire over een muzikant met soortgelijke problemen.
Bij voorbaat sorry Groovemaker, soms komt het niet (echt) goed of iig anders dan waar je nu op hoopt.

Wat voor mij werkt op het podium is te onthouden dat zij daar maar staan te kijken en ik wel de ballen heb op het podium te gaan zitten. Wie het beter denkt te kunnen moet dat eerst laten zien.

Ik hanteer al jaren het volgende mantra: ze kunnen me niet opeten en als ze het proberen worden ze heel ziek.

Ik hanteer al jaren het volgende mantra: ze kunnen me niet opeten en als ze het proberen worden ze heel ziek.

Nou, ik zit lekker verstopt achter zangeres en gitaristen, dus kunnen ze eerst een indigestie eten aan hun, dan pas ben ik aan de beurt ;) En dan nog, kunnen ze eerst een stok in 't oog krijgen :D

Ik heb met Jacob Slachter een aantal keer samengewerkt. Ik zal dit eens even bekijken.

Mooi......

Ik heb eigenlijk nooit last van zenuwen voor het spelen zelf, ook nooit gehad eigenlijk, wel gezonde enthousiasme/spanning.

Wel ben ik altijd helemaal paranoia of ik wel alle spullen bij heb die ik nodig heb, dus die zet ik een dag van te voren klaar en controleer ik tig keer.

Maar wat ik vooral tijdens het spelen heb: poep als ik een fout maak, dan maak ik hem gewoon lekker vol overtuiging nog een keer als het moet, dan denkt het publiek dat het zo hoort ;)

Ik kan wel heel koel doen maar ik merk ook een groot verschil tussen een nummer lekker thuis oefenen in mijn drumcabine of tijdens de repetitie met de mede muzikanten laat staan met publiek erbij. Meestal gaat dat snel voorbij maar als je een keer een foutje maakt dan piekt het wel even. In mijn geval minder ontspannen handjes en daardoor wat krampachtig. 

Ik heb eigenlijk nooit last van zenuwen voor het spelen zelf, ook nooit gehad eigenlijk, wel gezonde enthousiasme/spanning.

Wel ben ik altijd helemaal paranoia of ik wel alle spullen bij heb die ik nodig heb, dus die zet ik een dag van te voren klaar en controleer ik tig keer.

Maar wat ik vooral tijdens het spelen heb: poep als ik een fout maak, dan maak ik hem gewoon lekker vol overtuiging nog een keer als het moet, dan denkt het publiek dat het zo hoort ;)

Wel ik heb exact hetzelfde!! Dat van die fouten vol overtuiging opnieuw maken had ik nog nooit echt bij stilgestaan maar nu ik het lees besef ik dat ik dat zelf ook doe!!

Je moet je laten gelden met je spel en aan anderen overlaten wie ze beter vinden..   :Y

Ja dat laten gelden is het probleem. Enorme bewijsdrang op het podium....Daar komt vervolgens de spanning vandaan. Niet omdat ik iets niet KAN spelen, want dat is voorbereid.

Wel ik heb exact hetzelfde!! Dat van die fouten vol overtuiging opnieuw maken had ik nog nooit echt bij stilgestaan maar nu ik het lees besef ik dat ik dat zelf ook doe!!

Ik vind het gewoon belangrijk dat je daar vol overtuiging zit en zelfvertrouwen uitstraalt, ik maak vaak zat fouten live, maar ik weet bijna zeker dat in het publiek bijna niemand ze hoort.

En dan nog; boeiend, ik zit lekker waar de mensen uit het publiek ook willen zitten.

Gebeurt vaak zat dat er bij ons iemand een foutje maakt en dan kijken we elkaar soms zo aan van: "ik hoorde je wel", maar gewoon lachen en doorspelen, zo hoort het.

Bij ons let toch niemand op de muzikanten, maar kijkt men alleen naar de voorgevel van de zangeres.

Is er ook een topic voor je frontman/vrouw?  8)7

"De top is hard........Maar als het goed gaat is het mooi".

Ja DUH! Je wilt natuurlijk altijd dat het goed gaat!

Maar dit is wel een heel mooi filmpje,  zijn gevoel goed uitdrukken.....

Er zijn vervelende dingen dan zenuwen. Gezonde spanning is nooit verkeerd. Het houd je scherp. Ik denk altijd: "er zit altijd wel iemand die beter speelt dan ik in de zaal". Het gaat er echt niet om dat je de sterren van de hemel speelt. Soms is een simpele mooie gedoseerde crash veel mooier dan een "schizofrene Colaiuta fill". Het gaat meer om het grote geheel dan om jouw spel.

Speel met overtuiging (maar met dynamiek). Laat je grooves vooral lekker klinken. Je moet achter je kit kunnen zitten en denken terwijl je aan het spelen bent van "damn, wat klinkt dit lekker". Als ik me daar op focus dan gaat eigenlijk alles vanzelf. Als je je vorm van je nummer goed kent, je zit goed in je groove, dan gaan alle fills ook automatisch, en je kan dan echt genieten van je eigen spel en het spel van je mede muzikanten.

Dit is hoe ik mijn optredes benader.

Ik heb contact gehad met Nate Morton er Eric Singer.

Ik heb een aantla van hun tips toegepst, net als een aantal tips van jullie, en ik moet zeggen: Het heeft goed gehoplen.

Ik speelde erg relaxed zonder dat ik er echt over in zat, wie er in het publiek zat, terwijl ik wist dat het veel bekenden en vrienden en collega muzikanten waren.


Forummers: Bedankt....Bij de volgende optredens probeer ik het nog eens! *O*

Ik heb contact gehad met Nate Morton er Eric Singer.

Ik heb een aantla van hun tips toegepst, net als een aantal tips van jullie, en ik moet zeggen: Het heeft goed gehoplen.

Ik speelde erg relaxed zonder dat ik er echt over in zat, wie er in het publiek zat, terwijl ik wist dat het veel bekenden en vrienden en collega muzikanten waren.


Forummers: Bedankt....Bij de volgende optredens probeer ik het nog eens! *O*

Mooi om te horen  ;)

Ik vind het gewoon belangrijk dat je daar vol overtuiging zit en zelfvertrouwen uitstraalt, ...

En, dat je plezier uitstraalt. Niks vervelenders om naar te kijken dan muzikanten die schijnbaar met tegenzin op een podium zitten.

Ik lach maar om m'n fouten, kan er toch niks meer aan doen. Aandachtspuntje voor de volgende keer :Y

Hier een klein filpjke van hoe het er tijdens het laatste optredens aan toe ging....

En...kun je horen dat ik dat ik last had van mijn "bewijs-kwaal"?

ben benieuwd naar de reacties!



Geluidkwaliteit is helaas niet ideaal

Volgens mij gaat dit prima toch? Merk er niks van in ieder geval.

Ik krijg de zenuwen als er zo'n lessenaar ergens op het podium staat...

Heel interessant topic. Ik kom er binnenkort nog even op terug (het is nu 02.06 uur) en er valt een boel over te zeggen, maar o.b.v. het filmpje wil ik in ieder geval een paar dingen kwijt.

Ten eerste, en dat is totaal niet drumgerelateerd; maar wat goede zangeres! Doet me denken aan Lisa Loïs. Ik heb een aantal biertjes achter de kiezen dus heb niet super geconcentreerd kunnen luisteren om eerlijk te zijn, maar wat een power. Zo te horen heeft zij niet echt last van zenuwen, of weet ze het heel goed te kanaliseren. Ik zou in ieder geval eens met haar gaan praten. Het is natuurlijk niet een issue wat alleen drummers aangaat.

Dan mijn tweede punt. Wat ik persoonlijk probeer te stimuleren op het podium als ik mij niet helemaal lekker in mijn vel voel, zenuwachtig ben, mijn dag niet heb, of het gewoon niet helemaal 'voel', is contact/interactie zoeken met mijn bandleden. Dat is iets wat mij heel erg geruststelt tijdens optredens op zulke momenten. Wat mij opvalt is dat jullie dat niet doen. Er is in ieder geval niemand die dat met jou doet. En ik durf te wedden dat dat in de repetitieruimte wel gebeurt. Tuurlijk, je speelt voor publiek en daar kan je moeilijk 10 minuten met je rug naartoe gaan staan, maar voor mij is de interactie soms (zeker op een wat mindere dag door bovengenoemde redenen) zo ontspannend. Voor mij is dat in die gevallen een manier om te 'vergeten' dat ik voor een publiek sta te spelen en verval in het uitoefenen van een kunstje wat de ene keer wat beter gaat dan de ander. Je bent muziek aan het maken en daar moet je voornamelijk voor luisteren, maar ik vind het fijn om ook op andere manieren contact te maken met mijn bandleden (en dus vrienden [ik snap dat dit voor profs niet altijd opgaat]).

Want, tenslotte (voor nu :z) komen zenuwen voort uit onzekerheid. Dat kan hem in heel veel dingen zitten: ken je je partijen wel goed genoeg, voel je je fit, heb je niet te koude handen, staat je stok op breken en heb je geen reserve voor de hand, schuift je bassdrum weg, begin je dronken te worden ( *O* -O- :?)? Al die dingen kan je voorkomen of dempen door ze specifiek aan te pakken maar wat altijd helpt te kalmeren, althans voor mij, is communiceren op het podium. En dan niet te formeel denken (in de zin van 'dit nummer is te snel') maar er ook samen van genieten. Foutjes kan je weg lachen (ziet er alleen maar leuk uit voor het publiek) en dat is een manier om ermee om te gaan, maar zo kan je ook extra vertrouwen halen uit de positieve dingen (vette riffs, goede generale accenten, noem het maar op).

Kortom, in mijn beleving dempt interactie op het podium de foutjes en boost het de vette dingen. Daarnaast ziet het er ook, los van al het bovenstaande, beter uit. Maar dat is misschien persoonlijk.

Die zangeres is inderdaad erg goed  :Y, maar die muziekstander moet echt weg!

Daarnaast is het jammer dat ze een instelling heeft van een slapende hond :z

Maar dank u dank u

Volgens mij gaat dit prima toch? Merk er niks van in ieder geval.

Daar ben ik echt erg blij om!

Binnenkort een optreden waar het echt aankomt op mijn 'onderdrukkings skills', 13 oktober!

Met Lisa Lois, de 3J's en TILT.

3000 man en veel mensen waarvoor ik mij zeker moet laten gelden. Maar het moet natuurlijk niet ten koste gaan van de muziek.

Maar als het bij zo'n klein optredentje goed gaat, gaat het dan ook vast goed *O*

Bedankt voor jullie tips and tricks

3000 man en veel mensen waarvoor ik mij zeker moet laten gelden. Maar het moet natuurlijk niet ten koste gaan van de muziek.

Je legt er bijvoorbaat al veel druk op. Waar ik me min of meer zorgen om maak is dat je een optreden heel erg vanuit je persoonlijke prestatie benadert, terwijl je er staat als complete band. Het gaat als eerste om de prestatie van de complete band, niet om alléén die van de/een drummer. Een band die als één geheel klinkt maakt indruk op iedereen en dat maakt jou in de oren van de toehorende alléén maar tot een nog betere muzikant. En zo kom je uit op de reactie van Willem4130, 'zoek elkaar op' op het podium, ondersteun/coach elkaar. Zo focus je je vanzelf meer op het maken van muziek met elkaar en vergeet je voor je het weet je eigen zenuwen.

+ 1 animal.

Als je nu voor 30 mensen of 3000 mensen speelt, mag géén verschil maken.
Dat is hetzelfde als zeggen    " hoe meer publiek er is, hoe beter je moet drummen"......


Wel leuk dat je open handed kan drummen. :Y

...

My thoughts exactly!

My thoughts exactly!

Helemaal mee eens, gaat om de lol en het feestje begint op het podium en niet in Haren!

Ik sluit me volledig aan bij Willem en Animal.
Met mijn bassist heb ik het van de andere kant meegemaakt: hij is zenuwachtiger/onzekerder dan ik, op het podium maar ook bijvoorbeeld als er vrienden komen luisteren bij een repetitie. Ik heb er zeer zeker ook last van, maar blijkbaar iets minder dan hij.
Als hij een foutje maakt zie ik hem balen en inzakken. Ik probeer dan contact te zoeken en waar nodig/mogelijk te corrigeren. Dat contact, veelal gepaard met een lach, geeft hem hoorbaar weer vertrouwen om lekker door te spelen.
Andersom gebeurt het gelukkig ook dat hij contact zoekt als ik een foutje maak en ik merk hoe belangrijk dat is. Het voorkomt voor mij dat mijn frustratie opbouwt en mee wordt genomen naar het volgende moeilijke stuk, of zelfs verder de set in.

De wetenschap dat je bandleden hebt om je een foutje op te vangen; je bent tenslotte met z'n allen en niet alleen. De gezamelijke prestatie is belangrijker dan die van elk individu! (ofwel het geheel is groter dan de som der delen ;) )


En maak ook contact als iets juist wél heel goed gaat! Als we ons goed door een moeilijk stuk gesleept hebben kijken we elkaar meestal met een enorme grijns aan. Dat geeft veel vertrouwen.
Of bijvoorbeeld als ik andere mensen jam en het valt ineens op z'n plek.

Waar ik me min of meer zorgen om maak is dat je een optreden heel erg vanuit je persoonlijke prestatie benadert.

Dat doe ik ook, maximaal deluxe. 

Als ik slecht heb gespeeld vond ik het een slechte show en als ik goed heb gespeeld vond ik het een goede show.
Maar ik ben dan ook veeeeel te kritisch naar mezelf, aan de ene kant wel een goede eigenschap maar soms zou ik ook wel eens willen dat ik het wat minder had. Maar aan de andere kant, als ik niet zo was geweest was ik waarschijnlijk niet op het punt gekomen waar ik nu op zit.

Dat doe ik ook, maximaal deluxe. 

Als ik slecht heb gespeeld vond ik het een slechte show en als ik goed heb gespeeld vond ik het een goede show.
Maar ik ben dan ook veeeeel te kritisch naar mezelf, aan de ene kant wel een goede eigenschap maar soms zou ik ook wel eens willen dat ik het wat minder had. Maar aan de andere kant, als ik niet zo was geweest was ik waarschijnlijk niet op het punt gekomen waar ik nu op zit.

Heel erg herkenbaar. Alles kan goed gaan, maar als maar één keer ergens iets ongelijk gaat, of iets niet gaat zo als geplannd, dan kan ik daar zo van balen!
Perfectionisme is een goede eigenschap, maar het kan ook een hoop lol voor jezelf bederven! Je moet een goede balans vinden inderdaad. Fouten weglachen heb ik ook moeten leren, ipv gaan kniezen en harder gaan slaan omdat je pissig bent dat het fout ging!

_{Dat laatste doe ik nog wel eens als mn bandleden zich niet goed voorbereiden op repetities, en de vorm van het nummer niet eens fatsoenlijk kennen....} -O-

Waar ik me min of meer zorgen om maak is dat je een optreden heel erg vanuit je persoonlijke prestatie benadert...

Dat doe ik in dit topic, omdat het hier om een zeer persoonlijk probleem gaat, waar de rest van de band me niet echt bij kan helpen.

Ik probeer uiteraard als drummer de band of het orkest beter te laten klinken. Kijk maar naar het filmpje, daar zitten geen schitzofrene Portnoy  8)7 fills in ofzo toch?

Ik probeer uiteraard als drummer de band of het orkest beter te laten klinken. Kijk maar naar het filmpje, daar zitten geen schitzofrene Portnoy  8)7 fills in ofzo toch?

Je benadert het nog steeds (te) erg vanuit je 'ik' heb ik het idee. Laat je, door middel van contact tijdens het spelen, ook aan de rest van de band blijken dat je probeert het geheel beter te laten klinken en ze daarin mee te nemen?

In dienst van het geheel spelen betekent voor mij hoeveel moeite wij als band doen om het als geheel te laten klinken, dat staat wat mij betreft boven de partijen die we spelen.
Afgelopen maandag heb ik Eric Vloeimans' Gatecrash gezien, geloof me dat daar drukke partijen door elkaar werden gespeeld. En toch klonk het als één geheel.
Het zijn niet zozeer de partijen, maar hoe jullie de partijen op elkaar laten aansluiten die het geheel vormen.


Als je het gevoel hebt jezelf te moeten "bewijzen" bij zulke grote concerten, dan lijkt mij het belangrijkste dat je kan laten zien dat je de band bij elkaar kan brengen. Technisch hoef je je - afgaande op het filmpje - volgens mij geen zorgen te maken ;)

Ik heb geleerd dat een drummer dienend moet zijn. More is less. Ik probeer eerst een nummer helemaal goed, strak of swingend te kunnen spelen en daarna uit te bouwen maar altijd dienend.

Zenuwen ken ik ook. Ik heb een paar truukjes als die opspelen. In plaats van rlRL een rrLl bijvoorbeeld op snare. Laatste is makkelijker en daarmee wordt ik weer rustiger en komt het weer goed.

Ik probeer uiteraard als drummer de band of het orkest beter te laten klinken. Kijk maar naar het filmpje, daar zitten geen schitzofrene Portnoy  8)7 fills in ofzo toch?

Nee zeker niet en in het filmpje zie je dat de communicatie helemaal geen issue is.
Dat zit goed.
Wat ik denk dat veel meer speelt is dat jij het gevoel hebt dat iedereen drummer is of verstand heeft van drummen en dus alles hoort wat je wel of niet verkeerd doet..
Iets waar ik door de jaren veel last van heb gehad omdat ik ( volgens mij net als jij nu) veel beoordeeld ben..
Tijdens hafabra examens, tijdens mijn opleiding aan t conservatorium..etc etc..ik heb heel veel gespeeld voor een comissie die mijn docenten waren of iig stukken beter dan ik..ik heb moeten afleren dat dat niet de real live situatie is ..
Herken je daar iets is in?

Ik heb contact gehad met Nate Morton er Eric Singer.

Ik heb een aantla van hun tips toegepst, net als een aantal tips van jullie, en ik moet zeggen: Het heeft goed gehoplen.

Ik speelde erg relaxed zonder dat ik er echt over in zat, wie er in het publiek zat, terwijl ik wist dat het veel bekenden en vrienden en collega muzikanten waren.


Forummers: Bedankt....Bij de volgende optredens probeer ik het nog eens! *O*

Wat waren die tips dan? Had je ze gemailed?

In dienst van het geheel spelen betekent voor mij hoeveel moeite wij als band doen om het als geheel te laten klinken, dat staat wat mij betreft boven de partijen die we spelen.

Het geheel is meer dan de som der delen...

Maar..het gaat pas echt goed als iedereen boven zijn eigen partijen staat... :Y

Nee zeker niet en in het filmpje zie je dat de communicatie helemaal geen issue is.
Dat zit goed.
Wat ik denk dat veel meer speelt is dat jij het gevoel hebt dat iedereen drummer is of verstand heeft van drummen en dus alles hoort wat je wel of niet verkeerd doet..
Iets waar ik door de jaren veel last van heb gehad omdat ik ( volgens mij net als jij nu) veel beoordeeld ben..
Tijdens hafabra examens, tijdens mijn opleiding aan t conservatorium..etc etc..ik heb heel veel gespeeld voor een comissie die mijn docenten waren of iig stukken beter dan ik..ik heb moeten afleren dat dat niet de real live situatie is ..
Herken je daar iets is in?

:Y

Absoluut, je voelt em helemaal!

Ik heb de hele thread eens doorgelezen en alle tips in me opgenomen.
ik heb a.s. vrijdag mijn allereerste optreden ooit (als drummer)
Ik heb wel al optredens gedaan met percussie groepen maar dit is toch heel anders.

Vooraf ben ik nog niet erg nerveus, maar wel bang om nerveus te worden eenmaal op het podium en daardoor fouten te gaan maken.
Ik heb me voorgenomen vooral te gaan genieten van de avond, maar het is makkelijker gezegd dan gedaan.

Ik heb de hele thread eens doorgelezen en alle tips in me opgenomen.

Dan rest mij alleen nog je veel succes toe te wensen.

..enuhh laat nog is weten hoe 't geweest is.

Ik heb de hele thread eens doorgelezen en alle tips in me opgenomen.
ik heb a.s. vrijdag mijn allereerste optreden ooit (als drummer)
Ik heb wel al optredens gedaan met percussie groepen maar dit is toch heel anders.

Vooraf ben ik nog niet erg nerveus, maar wel bang om nerveus te worden eenmaal op het podium en daardoor fouten te gaan maken.
Ik heb me voorgenomen vooral te gaan genieten van de avond, maar het is makkelijker gezegd dan gedaan.

Succes en inderdaad niet vergeten te genieten

Och je maakt hoe dan ook fouten, en als jij ze niet maakt een ander wel.
Publiek merkt het vaak niet, hooguit de muzikanten onder het publiek.

Ik ga er altijd vanuit dat we fouten maken, het gaat er om hoe je er mee om gaat/hoe je oplost.
Mij kan het niet veel meer schelen, desnoods stoppen en het nummer opnieuw inzetten, als je de humor er van in zit ben je al een heel eind.

Kaboemba maakt IMHO de belangrijkste opmerking: je bent vaak zelf de enige die merkt dat je een fout maakt, het publiek (en zelfs ook je mede muzikanten) merken er meestal niets van.
Neem nou maar aan dat zelfs de beste muzikanten nog fouten maken en dat dat heel menselijk is; daar leer je nou eenmaal het meeste van. Je bent nou eenmaal geen robot, dus ga er maar vanuit dat nagenoeg zeker hier en daar wel iets anders gaat dan gepland, maar gaat het daardoor fout?? (Meestal niet is mijn ervaring).
En mocht er iets fout gaan, dan de draad weer proberen op te pakken en lachen alsof het erbij hoort. (Gehoord van een collega drummer: "Belangrijkste van een fout? Hem opnieuw maken, dan denkt iedereen dat het zo hoort :)" ). Dus vooral niet bang zijn om fouten maken.

Zoals gezegd, probeer ervan te genieten, en toytoytoy. Gaat vast goedkomen !!!

Dank jullie voor de tips en ik laat zeker weten hoe het is gegaan!

Gisteren was het dan eindelijk zover....en het was te gek!

's middags tijdens de soundcheck en inspelen was ik wel best nerveus al....zweethandjes etc.
Erna zijn we nog even naar huis gegaan. relaxen en opfrissen. Toen het moment naderde was ik helemaal niet meer zo nerveus. Gewoon gezonde spanningen.
Ik heb bij wat nummers wat fills e.d. waar ik bang voor was een beetje vereenvoudigd. En natuurlijk ging er hier en daar wat mis bij ene van ons, maar dit hebben we allemaal goed opgelost.

Het was een te gekke ervaring en ik kan niet wachten tot de volgende keer!

Mooi te horen Maverickje, ik heb as. vrijdag m'n eerste optreden(tje), ben ook zeer benieuwd hoe dat gaat, er zullen best wat zenuwen komen (wil het natuurlijk goed doen en het vooral leuk voor het publiek maken) maar heb er ook zin in omdat het me gewoon leuk lijkt.
Goed voorbereiden zal ook helpen en de lastige stukjes nog even doornemen, en verder zie ik het wel.
Wat ik al wel merk in de tijd dat ik speel is dat ik steeds minder last heb van plotseling opkomende spanning als er even wat mensen komen luisteren bij de repetitie :-).

Een goeie voorbereiding is inderdaad het belangrijkste! Ik hoop dat het je net zo goed afgaat. Heel veel succes!

Van een goede vriendin van mij een top muzikante die zoveel mogelijk optreed heb ik de les gekregen dat iedereen fouten maakt, ook de profs.
Het gaat erom wat je ermee doet, en dat is gewoon doorspelen en de fout direct uit je systeem laten gaan.
Ik ben 54 en drumm nu met veel plezier 5 jaar en de paar keer dat ik opgetreden heb , heb ik die wijze les toe kunnen passen en dat scheelde veel zenuwen.
Want ik kan jullie wel vertellen , hoe ouder je bent hoe perfecter je het wil doen en hoe zenuwachtiger je bent :)

hoe ouder je bent hoe perfecter je het wil doen en hoe zenuwachtiger je bent :)

Maar ook iemand van 18 die voor de eerste keer een gig heeft zal zijn uiterste best willen doen om het tot een goed einde te brengen en ook hij / zij zal dat met de nodige gezonde zenuwen doen , en dat is helemaal niet erg want na afloop kijken zij er ( net als ieder ander ) met een fijn gevoel op terug :)  .

Ik ben 57, 2 jaar geleden begonnen.  Ik oefen enorm veel dus t gaat bijzonder lekker.
Half jaar geleden mijn eerste optreden. Ik was de hele week van te voren bloednerveus. Nu hadden we van te voren nog een soort van "generale" repetitie en die ging zo ongelooflijk belabberd. Ik kreeg er bijna de slappe lach van. Had toen wel zoiets van slechter kan t dus echt niet worden en mn nervositeit was zo goed als weg.
Het optreden was geweldig om te doen. Wat kleine foutjes , so what. Had enorm veel zin in n volgend optreden.

Ik had het ook hoor bij mijn laatste optreden. Maarliefts 3 x mijn stok laten vallen in het openigsnummer, te genant voor woorden. Maarja, achter een vreemde kit met de bekkens op andere plaatsen, dan zit ik al heel erg gauw mis. Je mag mij gerust een drumautist noemen, achter andermans kit kan ik het gewoon niet....

Ik ben 57, 2 jaar geleden begonnen. 

Herkenbaar, Al ben ik dan bijna 10 jaar jonger ;)

Drie jaar geleden in een opwelling een electrisch drumstel gekocht. (vroegah les gehad)
Twee jaar geleden had de drummer in het bandje waar mijn broer speelt opeens een vakantie geboekt tijdens de bruiloft die al heel lang stond (eerste optreden in jaren), in een half jaar tijd de setlist erin gekregen en ja voor dat optreden op die bruilof was ik best zenuwachtig :)

Hammar, dat laten vallen van de stokken was toch wel mijn nachtmerrie.

Wat mij betreft het leukste wat er is: optreden!
Lekker muziek maken en er tegelijk voor zorgen dat de toehoorders / toekijkers het ook naar de zin hebben.
En als de bezoekers er niet zijn, maak je je eigen feestje. Want ook dat hoort erbij :-)

Ik vind juist dat hoe ouder hoe relaxter, waar ik vroeger nog wel wat zenuwen had heb ik die nu nauwelijks.
Het kan mij simpel weg geen ruk schelen, ik wil spelen, ik vind het leuk, ik heb mijn beperkingen en ik ken ze, SO WHAT.

Stokken die vliegen was ik ook bang voor. gebeurd met een repetitie vaker. Tijdens het hele optreden gelukkig niet. Wel 1 keer een microfoon geraakt haha

Vliegende stokken ben ik niet meer bang voor, ik weet gewoon dat het altijd een of twee keer gebeurd. Altijd een aantal reserve stokken binnen handbereik en gewoon vrolijk doormeppen. Heb het zelfs wel eens meegemaakt dat ik net voor een spetterende fill een stok verloor, naja, toen werd de fill iets minder spetterend  8)7

Sindas dat mijn drumleraar vertelde dat hij n keer had opgetreden en daar een stok verloor.
Hij moest opstaan, om zijn drumstel heen, naar voren lopen en de stok pakken. En o ja, zijn drumstel stond in het midden.
Sinds dat moment neem ik reserve stokken mee.

Tuurlijk had ik ook reserve stokken, in zo'n knijper-ding aan de hihat stand. Passen er 2 in, de derde keer wordt dan grabbelen..... -O-

In de 90's liepen we allemaal op kisten maar dat drumde niet zo fijn. Dan deed ik voor het drummen een paar gympies aan, zette mijn kisten links en rechts van me neer en daar dan een partij stokken in. Altijd reservestokken onder handbereik, werkte perfect  *D .

Stokken die vliegen was ik ook bang voor.

M'n bandleden zijn er banger voor dan ik :)
Er ligt altijd een paar reserve stokken voor het grijpen, voor het geval dat er één aan de wandel gaat of gewoon afbreekt.

 
Ik treed niet op, maar werd in het begin zenuwachtig als ik voor andere mensen moest spelen. Vond dat erg vervelend, en speelde daardoor ook gewoon ronduit slecht voor mijn gevoel. (Terwijl ik het thuis gewoon prima kon spelen, erg frustrerend.)

Achteraf kan ik zeggen, dat ik teveel gefocused was op het "exact" goed spelen. Dat werkt voor mij niet. Ik moet juist NIET nadenken, en op mn gevoel spelen en dan gaat het gewoon goed. :)

Optreden is natuurlijk wel iets anders.. Maar misschien helpt het jou ook om het anders te benaderen.