Ik denk dat je het vooral samen moet doen, ipv in rollen en functies te gaan denken, dan krijg je m.i. de mooiste muziek!
Dit vind ik wel een goed punt, misschien om een iets andere reden. In mijn ogen zijn de betere muzikanten in staat om het hokjesdenken/op-je-eigen-eiland-zitten/het functionele verdelen van rollen, te overstijgen. M.a.w. je moet boven datgene staat wat je speelt en kunnen reflecteren op hoe het in zijn geheel klinkt (en om dat te kunnen moet je denk ik ook wel in staat zijn om te kunnen herleiden wie wat precies doet). Eigenlijk luisteren tijdens het spelen, en niet alleen naar jezelf. In mijn ogen is dat sowieso een noodzakelijke voorwaarde als band (samen dus) te kunnen grooven.
Daarnaast, hoewel ik in heel verschillende bands speel van heel verschillend niveau met heel verschillende persoonlijkheden, ben ik altijd voorstander om op 'strategisch' niveau wel zoveel mogelijk samen te doen, of in ieder geval overeenstemming te bereiken. Daarmee bedoel ik bijvoorbeeld de nummers die je gaat spelen, het soort nummers, maar op een hoger niveau wat willen we neerzetten, uitstralen en overbrengen. Je hoeft er niet iedere week uitgebreid over te vergaderen maar het kan geen kwaad om zo nu en dan eens het overzicht te bewaren. Dat houdt, denk ik, op langer termijn meer mensen tevreden, creëert meer betrokkenheid, en vergroot uiteindelijk het bandplezier.
Sowieso vind ik een van de leukste dingen aan in een band spelen dat het een samenwerkingsproces is. Zowel muzikaal als op persoonlijk vlak. Ik haal zeker met mijn vaste bandjes m.n. het plezier uit het feit dat ik het met hén doe. En als iedereen dat zo voelt, dan is dat helemaal fantastisch.