Leuke discussie! 
Maar.. Mijn 'opvatting' is iets eenvoudiger. Ik zie 'met opvatting' spelen toch iets meer als 'simpelweg' geshuffeld spelen. Latin en new orleans gaan beide uit van clave feel en dat draait niet zozeer om de timing van de 16e, de accenten die je speelt zijn daar misschien nog wel belangrijker, het is ook vooral een kwestie van dynamiek. Een new orleans kan je ook recht en geshuffeld ( met opvatting spelen).
In het eerste voorbeeld van stanton moore zou ik in principe een kaars rechte shaker/tamboerijn partij kunnen spelen..dat maakt voor mij dat ik het zie/hoor/bestempel als recht..bij living colour ligt dat anders daar zou ik een gedeelte recht een gedeelte shuffeliger spelen met een tamboerijn/shaker.
Voor mij is het verschil tussen recht en opvatting iets breder..eigenlijk gewoon ; met opvatting is een shuffle feel
mee eens dat het bij new orleans en zeker latin draait om de clave. Dat de timing en de feel van de 16e noten daar niet toe doen ben ik het niet mee eens. Sterker het heeft me stokslagen tijdens les opgeleverd. Ik hanteer het begrip "opvatting" om de tussen variant te typeren
Om antwoord "wetenschappelijk te verantwoorden"
, bij deze een bronvermelding, uit het boek van Anton Fig - in the groove. Hij vertelt het net iets beter dan ik het doe:
De opvatting / timing van de 16e noten (i.e. de opvatting van de swing puls) van sister moon / neville brothers, is wezenlijk anders dan in je maceo parker voorbeeld.
Als je beide opvattingen van maceo parker (straight / swing) zou gebruiken om sister moon te spelen, dan zou de band omdraaien en je een blik geven van waar ben jij mee bezig.
Ander mooi voorbeeld is jailhouse rock - elvis presly: geen rechte achtsten en geen shuffle op de hihat.
