Sinds vorige week het album op mijn iPhone en vandaag werd de vinyl versie afgeleverd door de post.
Voor ik over Steve begin even de ervaring van een vinyl album.
Vanaf 1986 nooit meer vinyl gekocht, vreselijk gemist en dan wordt er na de bestelling bij de blauwe bol thuis een spiksplinter nieuwe dubbelalbum afgeleverd. Kate is haar eigen platenmaatschappij begonnen (EMI ging toch failliet). Fantastische kwaliteit, mooie hoezen en een op hoesformaat gesneden boekwerk met foto's en teksten. Dat we ooit die CD Jewel-cases hebben geaccepteerd! Het begin van het einde...
Het tiende album van Kate is in winterse sferen en is imho een van haar beste werken. Muzikaal is Steve een perfecte match. Hij speelt zoals alleen Gadd kan spelen. Zachtjes, veel ghostnootjes en less is more fills. De moeite van het luisteren waard. Het m.i. minste nummer is dat waarin Elton John meezingt. Het openingsnummer wordt gezongen door Berti, haar zoon en de titel-track (met een ontketende Steve Gadd, heeft een Steven Frye die idd 50 woorden voor Snow inspreekt nadat Kate het volgnummer afroept. Op Areal zong ze het getal Pi tot ruim 40 decimalen achter de komma, hier telt ze tot 50 ... wel origineel.
Ik ben blij, straks op de nieuwe Rega platenspeler (toppertje) lekker luisteren naar versch vinyl.
